Tu ciągle nowe--- wiersze Jeżykowe

Jeżyk · Wysłany: Nie 17:19, 28 Mar 2010 Temat postu:

NIEDZIELA PALMOWA

Historia zbawienia wszystkim dobrze znana
Wielkie tłumy ludzi, radość uniesienie
Gdy wszyscy wołali hosanna, hosanna
I pod Twoje stopy kładli swe odzienie

Wjeżdżałeś w tryumfie do Jerozolimy
Gałązki palmowe ścielono na drodze
Posłano po osła, byś mógł jechać na nim
W dalekiej wędrówce umęczony srodze

Dobrze pamiętano że tam na pustyni
Karmiłeś ich chlebem, gdy padali z głodu
To zrodziło pomysł w tamtej społeczności
Obwołać Cię królem swojego narodu

Wtedy też niepokój narodził się w sercu
Żydowskich kapłanów posłusznych Rzymowi
Przecież mają króla choć w odległym kraju
To może zagrozić tamtemu tronowi

Wnet spisek uknuto, że niepokój sieje
Tajemną zawarto z Judaszem umowę
Trzydzieści srebrników otrzymasz na rękę
Będzie to zapłata za Jezusa głowę

Już zbrojna kohorta na placu się zbiera
Wnet go do Piłata siłą zaprowadzą
Że Naród podburza w palestyńskiej ziemi
Ukrzyżuj, ukrzyżuj, Piłatowi radzą

Ten umywa ręce, nie widzę w nim winy
Nic nie zrobił złego, uwolnić go muszę
Lecz tłum ciągle krzyczy w swojej zaciekłości
Dziś go musisz skazać na ciężkie katusze

Jeżyk 28.03.2010

Jeżyk

OSTATNIA WIECZERZA

Gdy dzień się nachylił już ku wieczorowi
I miasto pogrąża się w objęciach cienia
W historii narodów rozpoczął się wtedy
Niepojęty dla nas, boży plan zbawienia

Rzekł Jezus do uczniów tamtego wieczoru
Zgotujcie wieczerzę, i razem, pospołu
W sali Wieczernika już po raz ostatni
Wraz z swymi uczniami zasiądę do stołu

Wie że czas już nadszedł by wszystko wykonać
Dostrzegają gorycz,powagę, skupienie
Uczniowie nie pewni co z Mistrzem się stanie
Gdy na jego twarzy smutek i cierpienie

Częstuje ich chlebem, co ciałem się stanie
A wino w kielichu, to Jego krew święta
Zapewnia że nadal z nimi pozostanie
W tej właśnie postaci, że o nich pamięta

Wtedy też powiedział słowa do dziś znane
"To czynić będziecie na moją pamiątkę"
W nowym już kościele który dziś powstaje
W nim będziecie mieli również swoją cząstkę

I jeszcze o innym wspomnę tu zdarzeniu
Symbolu miłości, służby i oddania
Gdy ukląkł przed nimi, sandały zdjąć kazał
I przystąpił zaraz do nóg umywania

Z bólem do nich mówi o Judasza zdradzie
Ten skrycie opuszcza progi Wieczernika
Chce swym pocałunkiem swego Mistrza wydać
Przyśpiesza już kroku i w ciemności znika

Gdy Piotr go zapewnia o swym przywiązaniu
Że gotów jest zostać z Mistrzem już na zawsze
Jezus mu odpowie..... niczym kur zapieje
Gdy będę pojmany, Trzykroć się mnie zaprzesz

Napisał Jeżyk 30.03.2010

Jeżyk

W OGRODZIE OLIWNYM

Gdy Jerozolima tonęła już w mroku
I ciemność spowiła ogrodu podnóże
Jezus rzekł do uczniów, powstańcie, idziemy
Chcę z Ojcem się spotkać na Oliwnej Górze

Tam zostawia uczniów, prosi o czuwanie
Sam klęcząc przy skale bardzo się zasmucił
W żarliwej modlitwie prosi swego Ojca
By kielich goryczy od niego odwrócił

Krwawe krople otarł z swego czoła
Gdy anioł się zjawia, rozmawia o męce
Twoja wola Ojcze niechaj się wszak stanie
Wymawia te słowa w bólu i udręce

Opodal uczniowie którzy czuwać mieli
Snem twardym zasnęli w oliwnym ogrodzie
Gdy spotkał ich Jezus, bardzo się zasmucił
Bo słaby duch wiary w żydowskim narodzie

Zbliża się kohorta, już słychać w oddali
Pojedyncze słowa, głos nawoływania
Judasz ich prowadzi, pocałunek składa
Jawny symbol zdrady u dziejów zarania

Czy ty jesteś Jezus ? Ja jestem, odpowie
Krępują mu ręce, straż go już otacza
Lecz Jezus z pokora wszystko to przyjmuje
I z wielką miłością z serca im wybacza

Noc chłodną w ciemnicy spędzi w samotności
Rankiem zaś siepacze przed sąd go prowadzą
Choć winy w nim żadnej wciąż nie znaleziono
Na żądanie tłumu na śmierć go wydadzą

Napisał Jeżyk 31.03.2010

Jeżyk

DZIEŁO ODKUPIENIA

Prowadzą Jezusa na sąd przed Piłatem
Wnet zapada wyrok na ubiczowanie
Co złego zrobiłeś tamtemu ludowi ?
Że cud uczyniłeś w Galilejskiej Kanie ?

Wskrzesiłeś Łazarza i młodą dzieweczkę
Uzdrawiałeś chorych i karmiłeś chlebem
W swoim nauczaniu mówiłeś też o tym
Że za dobre życie Bóg nagradza niebem

Teraz na Twą głowę wkładają koronę
Z ostrymi kolcami co ranią Twe ciało
I w płaszcz ze szkarłatu Ciebie ubierają
Dla tłumu szyderstwa i krwi wciąż tak mało

Kazano wypuścić na wolność człowieka
Co odbywał karę za podłe zabójstwo
Ciebie wciąż oskarża tłum nieposkromiony
I śmierci Twej żąda żydowskie pospólstwo

Niesiesz krzyż co rani zbolałe ramiona
Słaniasz się na nogach, upadasz na drogę
Święta Weronika twarz ociera Twoją
I Twój wizerunek odbiera w nagrodę

Wnet Cyrenejczyka który wraca z pola
Zmuszają by dźwigał ciężkie drzewo krzyża
To nie gest litości lecz wyrachowania
Spełnienie wyroku do Ciebie przybliża

Już z dwoma łotrami zawisłeś na krzyżu
Jeden z łotrów prosi byś o nim pamiętał
Sam wzdychasz do Ojca i ducha oddajesz
Na ramię opada Twoja głowa święta

Napisał Jeżyk 1.04.2010

Jeżyk

ZDJĘCIE Z KRZYŻA

Żydowska tradycja znana od stuleci
Nakazuje ciało skazańca zdjąć z krzyża
Na złożenie w grobie zezwala im Piłat
Bo święto szabatu już wkrótce się zbliża

Wtedy to Maryja, Nikodem, niewiasty
Zdejmują już z krzyża Twoje ciało święte
Z szacunkiem i żalem składają je w grobie
Gdzie spoczywać będzie w całun owinięte

Spłaciłeś już Ojcu dług za nasze winy
Do ostatniej kropli krew swoją przelałeś
Za wszystkie te grzechy które popełniamy
By Ojca przeprosić, życie swoje dałeś

Kiedy już na krzyżu zostałeś rozpięty
Dobremu łotrowi obietnicę dałeś
Dzisiaj będziesz razem ze mną w raju
W godzinie ostatniej jemu obiecałeś

Spraw to dobry Jezu aby Twoja męka
I wszystkie zniewagi Tobie wyrządzone
Nie były daremne dla nas grzesznych ludzi
I przyniosły wszystkim zwycięstwa korone

Dzisiaj obchodzimy tych zdarzeń pamiątkę
W paschalnym triduum Wielkiego Tygodnia
Jest Twój grób w kościele, wystawione straże
Adoracja krzyża odprawiana godnie

Napisał Jeżyk 3.04.2010

Jeżyk

CUD ZMARTWYCHWSTANIA

Dziękuję Ci Jezu za Twoją ofiarę
Twoje cierpienia, modlitwę w Ogrójcu
Za kielich goryczy który wypić miałeś
By złożyć go w darze za nas, swemu Ojcu

Dziękuję Ci Jezu że tam, w Wieczerniku
Obmywałeś stopy, jak sługa w pokorze
Tą lekcją wskazałeś jak służyć bliźniemu
Za ten znak miłości dziękuję Ci Boże

Dziękuję Ci Jezu za tę tajemnicę
Dla której zostałeś pod postacią chleba
A wino w krew swoją wtedy zamieniłeś
Kto pokarm ten przyjmie zna drogę do nieba

Dziękuję Ci Jezu za cud zmartwychwstania
Wiem że głazem wielkim zamknięto Twą grotę
Na próżno żołnierze czuwali przy grobie
Gdy Piłat wystawił liczną straży rotę

Dziękuję Ci Jezu za przykład Tomasza
Któremu brak wiary, żeś Ty Pan nad Pany
Gdy z Apostołami został w wieczerniku
Kazałeś mu włożyć dłoń do swojej rany

Dziękuję Ci Jezu za Ducha zesłanie
By umocnić uczniów co za Twym przykładem
Szli nauczać prawdy którą sam im dałeś
W ziemi obiecanej z żydowskim narodem

Dziękuję Ci Jezu że w Tabernakulum
Czekasz na mnie zawsze i we dnie i w nocy
Bym w białym opłatku mógł Ciebie przyjmować
Gdy wszystko zawodzi i z nikąd pomocy

Napisał Jeżyk 26 03 2010

Jeżyk

W CHWALE ZMARTWYCHWSTANIA

W pierwszy dzień tygodnia o wczesnym poranku
Kiedy dzień się budził i słońce wstawało
Pobożne niewiasty zdążały do grobu
By drogim olejkiem namaścić Twe ciało

Lecz ciała nie było, ani zbrojnej straży
Kamień odsunięty, i grób był już pusty
Zabrano Jezusa, gdzie go położono ?
Obok leżał całun i złożone chusty

Dwaj Jego uczniowie już po Zmartwychwstaniu
Spieszyli do miasta zwanego Emaus
Rozprawiali o tym co się z Panem stało
Wkrótce do idących dołączył Pan Jezus

Wyjaśniał proroctwa od czasów Mojżesza
Lecz oczy ich były jakby na uwięzi
Nie poznali Pana który do nich mówił
I pisma wyjaśniał i tłumaczył księgi

Gdy dzień się nachylił już ku wieczorowi
I wspólnie zasiedli w gospodzie do stołu
Wtedy go poznali po łamaniu chleba
Który spożyć mieli wraz z Panem pospołu

W Tyberiadzkim Morzu po nocnym połowie
Kiedy z pustą siecią do brzegu wrócili
Rzekł Jezus do Piotra by zarzucił sieci
W cudownym połowie łodzie napełnili

Gdy Jezus już żegnał się z Apostołami
Zapytał Szymona czy wciąż go miłuje
Szymon go zapewnia, Ty wiesz o tym Panie
Iść za śladem Mistrza trzykroć obiecuje

Napisał Jeżyk 10. 04. 2010

Jeżyk

POŻEGNANIE PREZYDENTA

Dziś Cię żegnamy Panie Prezydencie
I dziękujemy za Twoje starania
Aby Polski Naród szedł właściwą drogą
By doprowadzić go do pojednania

Z sąsiednim narodem, który na swej ziemi
Kryje mogiły tak wielu straconych
Starobielsk, Miednoje, Ostaszków i Katyń
I innych miejsc kaźni krzyżami znaczonych

Lecąc do Katynia, do miejsca męczeństwa
Wyciągnąłeś rękę przyjazną.....na zgodę
By prawda historii nie kładła się cieniem
I w stosunkach z Rosją nie wiało wciąż chłodem

Byłeś też symbolem odnowy Narodu
Wraz z bratem tworzyłeś ruch Solidarności
Dziś Ciebie żegnamy już w ostatniej drodze
A w sercach Polaków ból i smutek gości

Ty pamiętałeś o chłopcach z Powstania
Tych z baonu "Zośka" i tych z "Parasola"
Którzy ginęli w walczącej Warszawie
Śródmieście, Mokotów, Powiśle i Wola

Twoim to staraniem powstało muzeum
Powstańcze pamiątki są tutaj złożone
Aby je zachować dla nowych pokoleń
I by w godnym miejscu były zgromadzone

Dzisiaj Polski Naród żegna Cię ze łzami
I wiązanki kwiatów składa na Twym grobie
Tą biało-czerwoną , jak każe tradycja
Tak szanowanej przez Naród osobie

A druga wiązanka jest dla Pierwszej Damy
Symbolem Matki-Polki dla nas byłaś
Twój wizerunek pozostanie w sercach
Bo swoją osobą na to zasłużyłaś

W ostatniej już drodze prezydenckiej pary
Chylą się głowy w geście pożegnania
I Dzwon Zygmunta swoją pieśń zanuci
A Naród w łzach składa Wam PODZIĘKOWANIA

W dniach Żałoby Narodowej napisał Jeżyk. 12.04.2010

Jeżyk

WSPOMNIENIE PIERWSZEJ DAMY

Skromna i szczera, miła w rozmowie
Na Twojej twarzy uśmiech wciąż gościł
Tak Cię wspomina dziś cały naród
Ci ze "świecznika" i ludzie prości

Zawsze i wszędzie u boku Lecha
W każdej potrzebie na posterunku
Czy dobre zdrówko znów dopisuje
I czy garnitur w dobrym gatunku

To przykład wiernej i dobrej żony
Co kochać umie i jest kochana
Ten wizerunek został po Tobie
Zawsze tak będziesz już wspominana

Twoi sąsiedzi, bliscy, znajomi
Mówią o Tobie dziś takie słowa
To dobry człowiek o wielkim sercu
W każdej potrzebie pomóc gotowa

Tego poranka gdy dzień się budził
I las smoleński kładł się już cieniem
Twojego życia zamknęła się karta
Dziś jesteś dla nas tylko wspomnieniem

Naród w żałobie żegna się z Tobą
Tysiące osób jest przed pałacem
Dla Pierwszej Damy kwiaty składają
Żegnają smutkiem, modlitwą, płaczem

Napisał Jeżyk 17.04.2010

Jeżyk

JEST TAKIE MIEJSCE #

Pod jasnym niebem Podkarpacia
Gdzie nocą świeci milion gwiazd
Jest jedno miejsce bliskie sercu
Pośród tysiąca wsi i miast

Skąpane w słońcu wśród zieleni
Swoim urokiem bawi wzrok
Jedyne miejsce na tej ziemi
O którym marzę cały rok

Mała Ojczyzna zwykłych ludzi
Z niej wyruszyli w inny świat
Tu cząstkę życia zostawili
Tu powracają do swych chat

Tak wiele wspomnień, wiele wrażeń
W swojej wędrówce zamknął czas
Wciąż do nich wraca myśl uparta
Do miejsc gdzie dawno nie ma nas

To uśmiech losu, przeznaczenie
Dał mi przed laty dobry Bóg
Znajomy obraz mojej wioski
I mego domu wiejski próg

I tych co z ziemi tej wyrośli
W niełatwej pracy, życia trudzie
Zawsze uczynni i serdeczni
Moi sąsiedzi, prości ludzie

Mała Ojczyzna, znane słowo
Tak wiele prawdy w tym znaczeniu
Choć pozostaje zawsze "mała"
W wielkiej Ojczyzny rosła cieniu

Napisał Jeżyk 28.04. 2010

Jeżyk

ŻYCIE Z FANTAZJĄ

Przybiegnij do mnie, tak bardzo proszę
Ciszy i pustki bardzo nie znoszę
Grono przyjaciół, miłe spotkania
Wciąż o tym marzę od dnia zarania

Wiem że daleko mieszkam od Ciebie
Kiedy Cię spotkam ? Tego nikt nie wie
Życie okazji stwarza tak wiele
W pociągu, w sklepie, może w kościele

Czy na spacerze, cudowne chwile
Z kimś bardzo bliskim czas spędzić mile
Albo na wczasach w Ustroniu Zdroju
Spacer nad morzem, chwile spokoju

Czy się to zdarzy ? Tego nikt nie wie
Więc choć z daleka, ślę wiersz do Ciebie
Szczęście to z marzeń życie utkane
Daje nadzieję, zaleczy ranę

Jak w ziemi czarnej budzi się życie
Co w małym ziarnie tkwi bardzo skrycie
Dla Ciebie słowo w wiersz się układa
Myśl pozytywna, to dobra rada

Życie z fantazją, to myśl skrzydlata
Co ciemne chmury słońcem przeplata
Dodaje blasku w szarzyźnie życia
A wtedy wszystko jest do zdobycia

Jeżyk 25.04 2010

Jeżyk

CZEMU JESTEM #

Pytanie istotne, któż na nie odpowie
Myśli filozofów krążą mi po głowie
Czy Tales z Miletu ? Demokryt z Abdery ?
Który mówił prawdę, który z nich był szczery ?

Kto dziś jednoznacznie da odpowiedz na nie
Na tak postawione banalne pytanie
Katolik odpowie.... że bozia tak chciała
Więc się urodziłem, jak istotka mała

Dostałem duszyczkę....od rodziców ciało
Bo była w nich miłość, tak się stać musiało
Więc rosłem i jestem dojrzałym człowiekiem
Piszę własne wiersze, to wyssałem z mlekiem

Ateista ma tu swe odmienne zdanie
Tak natura chciała, po co to pytanie
Wszystko jest normalne, nie ma co główkować
Te wszystkie domysły można sobie schować....

Sprawa dla laika jest zbyt zrozumiała
Jestem tu dla tego, bo mama tak chciała
Kto zatem ma rację ? Kto mówi rzeczowo?
Sam się pogubiłem, daję moje słowo

17 maja 2010

Ps.

Gdy mój syn chodził do drugiej klasy , w swoim szkolnym zeszycie napisał krótką refleksję właśnie pod ty tytułem.
A wyglądało to tak:

CZEMU JESTEM

Czemu jestem, czemu życie moje trwa, czy Bóg w mej duszy naprawdę jest....

Nie dawno odnalazłem ten zeszyt i napisałem własną wersję jego wiersza

Jeżyk

GDZIEŚ NA MAPIE ŚWIATA..... #

Maleńki znaczek na mapie świata
Nic nie znaczący dla innych ludzi
Tyle uroku wciąż w sobie kryje
I tyle wspomnień we mnie wciąż budzi

Ten mały znaczek zwie się... Husowem
Dla wierszoklety to wdzięczny temat
Zawsze podkreślam jego uroki
Chciał bym napisać o nim poemat

Husów, to wioska w gminie Markowa
Stara historia, nie wszystkim znana
Tu pańszczyźniany chłop pisał wiersze
Tutaj pracował w dworze.... u pana

Husowskiej szkole zostawił imię
W niej się litery pisać uczyłem
Dziś dumny jestem że tu w tych murach
Przed wielu laty jej uczniem byłem

Jan Rak, to imię w Husowie znane
W starym cmentarzu skromna mogiła
Są żywe kwiaty, wieńce, ozdoby
Tutaj dla Jana czas się zatrzymał

Zostały wiersze, te z przed stuleci
I mała chatka, strzechą pokryta
Co dwieście latek już sobie liczy
Szronem i śniegiem zimą spowita

W niej warsztat tkacki,relikt przeszłości
Dawna pamiątka, z lat już minionych
Które okrywa już mrok historii
Marzeń, nadziei, tych nie spełnionych

Napisał Józef Jeżowski 27.05.2010

Jeżyk

Efekt mojej dwuletniej pracy znalazł się w tej, liczącej 144 str. książce Wesoly

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Jeżyk

BITWA WARSZAWSKA

Bitwa Warszawska, wielki zryw narodu
Co bronił prawa do swego istnienia
Gdy wróg ze wschodu przekroczył granice
By o wolnej Polsce zniweczyć marzenia

Żołnierska powinność dać z życia ofiarę
Bo wolność Narodu krzyżami się mierzy
Naczelnik dowództwo odważnie sprawuje
Umacnia obronę na wschodniej rubieży

Najpierw do Narodu kieruje te słowa
Ojczyzna w potrzebie, któż jej bronić będzie
Wstępujcie do wojska, prosi i zachęca
Płomienne wnet do nich kieruje orędzie

Naród się jednoczy, daje kosztowności
I srebro i złoto w ofierze jej składa
By wolną Ojczyzną wciąż cieszyć się można
To wartość najwyższa znana od pradziada

Choć wróg miał znaczącą liczebną przewagę
To szala zwycięstwa jest po naszej stronie
Dziś Cudem nad Wisłą zmagania nazwano
Bohaterską walkę na polskim zagonie

Dzielny ks. Skorupka z stułą na ramionach
Dodaje odwagi, jest przykładem męstwa
Choć zdradziecka kula go nie ominęła
Ta ofiara życia to laur zwycięstwa

Napisał Jeżyk w 90-tą rocznicę Bitwy Warszawskiej