Tu ciągle nowe--- wiersze Jeżykowe

Jeżyk

FANTAZJA

W mych marzeniach ciągle była
Myśl cudowna jakby zjawa
Wciąż chodziła razem ze mną
W nocy zasnąć mi nie dała

W świecie marzeń, wyobraźni
Można błądzić wciąż bez końca
Jeśli tylko zmrużysz oczy
Znów powraca myśl gorąca

W tej krainie nasze myśli
Ożywioną biorą postać
Każdy cel dla nas realny
Jeśli chcemy przy nim zostać

Można zwiedzać kontynenty
Toczyć wojny i zwyciężać
Mieć na własność złotą rybkę
Albo księcia wziąć za męża

Choć marzenia są za darmo
Nic nikogo nie kosztują
Jednak gdy są nie realne
Czasem nastrój nam zepsują

Jeżyk 1.10 2009

Jeżyk

DZIĘKUJĘ CI PANIE...... #

Dziękuję Ci Panie, za cud życia wszelki
I za to ze z nieba spadają kropelki
By ożywić kwiaty co rosną na łące
Słodki nektar miodu i zapach dające

Dziękuję Ci Panie, żeś świat piękny stworzył
I lady i morza tak cudnie ułożył
Za słońce co wschodzi o wczesnym poranku
I za pelargonię co kwitnie na ganku

Dziękuję Ci Panie, za góry wysokie
Co kryją swe szczyty mgły szarym obłokiem
Za taflę jeziora z kryształową wodą
W upalne dni lata będąca ochłodą

Dziękuję Ci Panie, za ten śpiew słowika
w gęstwinie ogrodu,co serce przenika
Za małą biedronkę z czarnymi kropkami
I za tą jaskółkę co fruwa nad nami

Dziękuję Ci Panie, za owoce w sadzie
Które do jesieni zbieram w swym ogrodzie
I za klucz żurawi co przyciąga oko
Lecąc na południe tak bardzo wysoko

Dziękuję Ci Panie, za trud ojca, matki
Ich pracę, starania dla całej gromadki
Poznanie prawd wiary,i słowa pacierza
Dziś kiedy ich brakło, Tobie ich powierzam

Dziękuję Ci Panie, że po latach wojny
Gdy czas był nie pewny, trudny, niespokojny
Żyjemy dziś w kraju wolności, swobody
O której przez lata marzyły narody

Dziękuję Ci Panie...........

25. 10. 2009. Józef Jeżowski

Jeżyk

NA ŚWIĘTO ZMARŁYCH #

Jest taka chwila, serca potrzeba
Co na cmentarze wszystkich nas goni.
By bukiet kwiatów złożyć na grobie
Znicze zapalić, łezkę uronić

Za tych co życie już zakończyli
Żelazną ręką śmierć wszystko zmienia
Odeszli od nas w światy nieznane
Po nich pozostał żal i ...wspomnienia

Dziś ich mogiły liściem usłane
Przybrały nową odświętną postać
Są świeże kwiaty, gałązki sosny
W dzisiejszy dzionek tu chcemy zostać

Polowy ołtarz, przyjezdni goście
W rękach kapłana jest hostia biała
Wspólnie złożymy Bogu ofiarę
Jemu niech będzie na wieki chwała

Józef Jeżowski. 31. 10. 2009

Jeżyk

MAJOWY SEN

Wciąż ciebie szukam, śnie nocy majowej
Moje marzenie nigdy nie spełnione
Gdzie się ukrywasz przede mną uparcie
Jak mam odnaleźć swe szczęście wyśnione

Czy może jesteś wśród tysięcy zdarzeń
Które codziennie dzieją się w około
Jak znaleźć drogę po której mam kroczyć
Aby zachować podniesione czoło

Powiedz czy jesteś w rozbieganym tłumie
W dziesiątkach spojrzeń, gestów i uśmiechów
W obłoku pragnień nigdy nie spełnionych
A może w biednym, ubogim człowieku

Kariera, sukces to dziś cel sam w sobie
Barwami dumy, zaszczytu owiany
Czy sprawiedliwie los rozdziela karty
A ty wciąż jesteś szczęśliwy, kochany

Kiedy poprzeczkę ustawisz wysoko
Rozbieg zbyt krótki, za słabe odbicie
Nie wpadaj w rozpacz ze chybiłeś celu
Nowe marzenia ubarwią ci życie

Jeżyk 5. 11. 2009

Jeżyk

NOC CZERWCOWA

Znowu cieniem noc się skrada
Gawron kracze w drzew gęstwinie
Krótka letnia noc czerwcowa
Szybko minie

Księżyc bladą twarz wychylił
Znów za kołdrą chmur się chowa
Wkrótce z bladym świtem zniknie
Noc czerwcowa

W parku pod osłoną nocy
Płynie słów miłosnych rzeka
Że jej nigdy nie opuści
Wciąż przyrzeka

W okół słychać nocy granie
Monotonna ta muzyka
Słowik do snu się układa
W gąszczu znika

Stado kaczek lis wypłoszył
Z krzykiem lecą w głębię nocy
Zając przysiadł tuż pod miedzą
w swej niemocy

Nocne świerszcze koncert dają
Do swej dziupli wraca sowa
Wnet w promieniach słońca zniknie
Noc czerwcowa

Słońce ciepłym swym promieniem
Nowe życie da przyrodzie
W stawie rybki się pluskają
W lustra wodzie

Jeżyk 6.11.2009

Ps.

Spoglądam na statystyki odwiedzających ten wątek .Cieszy mnie liczba wyświetleń. Co prawda na NFM Łańcut tych wyświetleń jest już ponad 20 600 ale też ilość forumowiczów jest nie porównywalnie większa

Jeżyk

MIŁOŚĆ #

Czym jest uczucie co w sercu się kryje
Z nim witasz ranek, kładziesz sie do łóżka
Czy wspanialszego jest coś na tej ziemi
Co tak zniewala wciąż nasze serduszka

Czym jest uczucie którym darzysz bliskich
Zapewniasz o jego trwałości swą żonę
To, które sprawia gorycz w twoim sercu
Gdy jest nie szczere, albo nie spełnione

Czym jest uczucie, znane tu na ziemi
Życie bez niego bywa dla nas męką
Gdy nie możemy znaleźć sobie miejsca
A dzień kolejny staje się udręką

Czym jest uczucie, co w nocne godziny
Karze ci czuwać nad chora dzieciną
Nie bacząc na to że sen oczy nuży
Wciąż jesteś przy niej, aż złe chwile miną

Czym jest uczucie od stuleci znane
Co nakazuje dochować wierności
Co karze wspólnie iść ścieżkami życia
A myśl o zdradzie w sercu nie zagości

Czym jest uczucie co myśli twą zaprząta
Gdy na telefon spoglądasz dwie doby
Czemu wciąż milczy uparcie jak skała
Chciał byś usłyszeć głos drogiej osoby

Czym jest uczucie co tajemną siłą
Łabędzią parę na zawsze złączyło
Czy można ludzkim językiem je nazwać
Że to uczucie nazywa się....MIŁOŚĆ

Napisał J.Jeżowski 22.11.2009

Jeżyk

NA ŻYCIA SCENIE #

Wciąż gramy rolę, na życia scenie
Ogromny teatr, ofert tak wiele
Którą z nich zagrać by nic nie stracić
By odnieść sukces w tym wielkim dziele

Ambicja kusi najlepszą rolą
Czy ją zagramy, od nas zależy
Czy będzie sukces, zaszczyt i chwała
Któż z nas z wyzwaniem takim się zmierzy

Lata młodości to czas przymiarek
Do roli jaką w życiu zagramy
Którą z nich wybrać, oto jest pytanie
Czy nowy pomysł już napisany ?

Wśród scenariuszy życiem kreślonych
Są też niekiedy niezwykłe role
Matki co sama karmi swe dzieci
Zamiast korony, trud ma na czole

Gorycz brzemienia trosk i kłopotów
Które jej w życiu dźwigać przystało
Jaką nagrodę za to otrzyma
Gdy w jej dniu szarym uśmiechu mało

Jak dobrze zagrać życiową rolę
w dziwnym tatrze od wielu lat
Na scenie którą stwarza nam życie
Deski teatru, to wielki świat

Jeżyk 28.11. 1009

Jeżyk

POŻEGNANIE DNIA

Już mija dzionek i noc się skrada
Żegnam się z Wami, bo tak wypada
Chwila spoczynku chwila wytchnienia
Czas się pogrążyć w nocny marzeniach

Sen który doda nam sił, wigoru
Jutro znów błyśnie blaskiem koloru
Znów powitamy ranek w rozkwicie
I w barwach tęczy upłynie życie

Służąc bliźniemu radą, pomocą
Gdy go choroba złoży niemocą
Cóż, tak się kręci to nasze życie
Czasem w chorobie lub w dobrobycie

Opatrzność daje nam do wyboru
Czy wybierzemy drogę honoru ?
Czy też na skróty, aby do celu
Sprawiając innym kłopotów wielu

Na drodze życia nie trudno zbłądzić
Nie znając prawdy, kogoś osądzić
Jak zatem znaleźć drogę właściwą
Prostą, przyjazną, dobrą, życzliwą

Drogi tej w sercu musimy szukać
Rad mądrych ludzi warto posłuchać
Co swoim życiem, dobrym przykładem
Wskażą kierunek, są drogowskazem

Jeżyk
13. 12. 2009

Jeżyk

CZAS BOŻEGO NARODZENIA

Mamy już adwent, jak ten czas leci
Była Wielkanoc i Boże Ciało
Mamy już porę późnej jesieni
Wolnego czasu zawsze tak mało

Myślą wracamy do dni urlopu
Upalne słońce, woda i plaże
Do następnego lata daleko
A ja o lecie wciąż tylko marzę

Teraz już adwent, oczekiwanie
Kiedy dzieciątko w żłóbku zobaczę
Co w pośród sianka rączki wyciąga
Do swojej matki, i z zimna płacze

Już adwentowe światełka w oknach
To czas nadziei i czas radości
Milknie gwar ulic, cisza w około
W naszych serduszkach radość już gości

W dużym pokoju stoi choinka
Przyozdobiona jak panna młoda
Pod nią ukryte leżą prezenty
Taki jest zwyczaj i taka moda

Stół już nakryty, potraw dwanaście
Stara tradycja z dziada pradziada
Wokół rodzina, przyjezdni goście
I małych dziatek cała gromada

Po środku stołu biały opłatek
Wszyscy składają sobie życzenia
Są miłe słowa, przyjazne gesty
Są pocałunki i łzy wzruszenia

Niech Boże dziecię zdrowiem nas darzy
Niech łaską wspiera w trudzie i znoju
Niech będzie z nami w każdej godzinie
Niech błogosławi znakiem pokoju

Józef Jeżowski 22.10. 2009

Jeżyk

Mam prośbę do tych osób, które lubią poezję, interesują się nią ,czytają i odwiedzają ten watek. Ponieważ noszę się z zamiarem wydania tomiku swoich wierszy, prosił bym w Wasze recenzje podpisane nickiem lub imieniem i nazwiskiem (bardziej wiarygodne) Wasze opinie mogły by się znaleźć w tomiku, który tak na roboczo nazwałbym " Husowska poezja "Chodzi mi o to aby w tytule był zachowany przymiotnik, akcent Husowa, jako mój skromny wkład do dorobku mojej rodzinnej wioski. Będzie to wydanie niekomercyjne, prospołeczne, a wiec wszelkie koszty będą należeć do mnie. Chciał bym przekazać je przede wszystkim do biblioteki Husowa, Markowej, Tarnawki, i okolicznych wiosek, również do biblioteki w Łańcucie, a także niektórym zaprzyjaźnionym ze mną osobom prywatnym.
Znając realia husowskiego Forum, nie liczę na zbyt wiele. Recenzje prosiłbym zamieszczać w tym temacie lub na PW.

Ps.

Niestety, do momentu wydania książki nie pojawił się ani jeden komentarz, o które prosiłem. To zaskakujące. Świadczy to o pewnej specyfice husowskiego środowiska, zamknięcia się w sobie, być może nieufności, dystansu do wszystkiego co w okół, a być może braku odwagi . Tak odbieram to środowisko z którego sam pochodzę. Są natomiast recenzje od husowian z emigracji a także osób z okolic Husowa, bardzo ciekawe, zachęcające do dalszej twórczości. Skomentować to mogę tytułem mojego wiersza "TAKI JEST HUSÓW"

Jeżyk

TRZEJ KRÓLOWIE

Po piaskach pustyni na wielbłąda grzbiecie
Śpieszyli trzej mędrcy by przywitać dziecię
Mijają tygodnie, utrudzeni srodze
Gdy burze piaskowe przeszkadzają w drodze

By dotrzeć do celu w obcym dla nich kraju
Niedobrego króla o drogę pytają
Powiedz nam Herodzie,gdzie jest jego chatka
Idziemy za gwiazdą, gdzie Dziecię i Matka

Król ręce rozkłada, to trudne pytanie
Któż ma taką wiedzę, zna odpowiedz na nie
Każe przynieść księgi i prorocze pisma
Czytajcie je na głos, bo gwiazda zabłysła

Po długich debatach znajdują przesłanie
Że gwiazda zaświeci, gdy dziejów zaranie
Rozpocznie to dziecię by odkupić ludzi
Wybawi ich z grzechu i nadzieję wzbudzi

Jeżyk
6. 01. 2010

Jeżyk

HUSOWSKI CMENTARZ #

Na stromym wzgórzu tuż obok kościoła
Jest wiejski cmentarz naszego sioła
Z daleka go znaczą starych drzew korony
Widok z tond rozległy na zachodnie strony

To miejsce Golgotą czasami jest zwane
Najbliższe osoby są tu pochowane
Po środku cmentarza kaplica z ołtarzem
Tutaj w święto zmarłych Mszę sprawują w darze

Za dusze czyśćcowe, bo za nie Syn Boży
Z woli swego Ojca życie swoje złożył
Tutaj ojców naszych prochy spoczywają
Tu rodzina, bliscy swe łzy wylewają

To miejsce spoczynku mieszkańców tej wioski
Tu pozostawili nadzieje i troski
Śmierć zbiera swe żniwo jak złoty łan żyta
Wśród starych i młodych, o wiek się nie pyta

Tu leży dziecina, aniołek na grobie
Pan Bóg go powołał w pierwszej życia dobie
Obok stoi matka, różaniec ma w dłoni
Odmawia paciorki, łzy ociera z skroni

Są moi rodzice, mój brat i wujkowie
Polecam ich Bogu, znicz kładę na grobie
Mogiły kapłanów którzy nam służyli
Po latach w tej ziemi swe ciało złożyli

Grobowiec rodzinny ziemskich właścicieli
Którzy sto lat temu swój dworek tu mieli
Jest grób Jana Raka, co wierszem nas bawił
Dla husowskiej szkoły swe imię zostawił

Tutaj spoczywają też nauczyciele
Którzy dla Husowa uczynili wiele
Ich imię po latach jest wciąż wspominane
Szacunkiem, pamięcią, jest tu otaczane

I jeszcze nad jednym grobem się zatrzymam
To kolega Tadziu, mile go wspominam
Z czasów gdy w Husowie mieszkałem przed laty
Często mnie zapraszał w progi swojej chaty

Wesoły, dowcipny, przyjemny w rozmowie
Nikt tu złego słowa dziś o nim nie powie
Wspomnieniem dziś wracam w tamte miłe chwile
Gdy z swoim kolegą czas spedzałem mile

9. 01. 2010

Jeżyk

RÓŻY KWIAT #

Wziąłem do ręki dziś starą książkę
Tą nie czytaną od wielu lat
Jak duże było moje wzruszenie
Gdy w niej znalazłem róży kwiat

Był zasuszony szary, bezwonny
Jakie przesłanie on swoje miał ?
Co upamiętniał w starej książeczce ?
Co dziś powiedzieć sam by nam chciał ?

Może wspomnieniem jest pierwszej randki
Tej pełnej wzruszeń, skrytych nadziei
Tak wymarzonej, miłej, jedynej
Której oboje tak bardzo chcieli

Czy może kwiat ten na pożegnanie
Swojej dziewczynie ów chłopiec dał
Kiedy wyjeżdżał w dalekie strony
Tęsknotę, smutek w swym sercu miał

Czy się spotkali po wielu latach ?
Co los zgotował wówczas tej parze ?
Czy przyniósł radość im i nadzieję ?
Czy łzę tęsknoty przyniósł im w darze ?

Któż dalsze losy ich, tu dopisze
Co starej książki karty wciąż kryją
Czy los ich złączy po wielu latach ?
Czy z tą nadzieją uparcie żyją ?

Niech puentę każdy sobie dopisze
Kto czyta proste słowa mych wierszy
Czy ich nadzieja się spełni wreszcie
Czy pocałunek śmierci był pierwszy?

Napisał Jeżyk 20. 02. 2010

Jeżyk

POMÓŻ MI JEZU

Pomóż mi Jezu który cierpisz rany
Odnaleźć drogę wśród życia zamętu
By zła myśl w sercu nigdy nie powstała
A w swoim życiu nie popełnić błędu

Ty jesteś światłem co świecisz w ciemności
Wskazujesz wszystkim właściwy kierunek
Otwórz me serce na Twoje wołanie
A kiedy błądzę, pośpiesz na ratunek

Gdy cień nadziei w mroku się rozpłynie
Złowroga pustka w duszy się narodzi
Ty zostań ze mną gdy wszyscy odejdą
Kieruj mą łodzią wśród burz i powodzi

Ty który wodę w wino zamieniłeś
Tam na weselu w Galilejskiej Kanie
Gdy usłyszałeś że wina nie mają
Wnet pośpieszyłeś na Matki wezwanie

Nie pragnę cudu z przed dwu tysiącleci
Proszę jedynie o światło Twej wiary
By Twe cierpienie nie było daremne
By się dokonał cud Twojej ofiary

21 02 2010

Jeżyk · Wysłany: Sob 12:00, 13 Mar 2010 Temat postu:

NAUCZ MNIE PANIE

Naucz mnie Panie miłować bliźniego
Mimo że w brudnym ubraniu wciąż chodzi
Wciąż go spotykam gdy idę do pracy
Takiemu ręki podać się nie godzi

Albo ten żebrak co o grosz wciąż prosi
Siedzi w łachmanach na skraju chodnika
Każdy z niechęcią na niego spogląda
Głowę odwraca, kontaktu unika

Inny po domach chodzi z torbą w ręku
Na piersiach kartkę ma do przeczytania
Dziurawe buty, włos nie uczesany
Nie świeży zapach też jego ubrania

Jak mam miłować tych co na złą drogę
Weszli i trwają w marginesie życia
Co żadną pracą nigdy się nie zhańbią
I rano chyłkiem wychodzą z ukrycia

A jednak słowa Twoje wciąż pamiętam
I to ze weszłeś do grobu Łazarza
By mocą swoją przywrócić mu życie
Bóg swą miłością każdego obdarza

Kiedy dzieweczkę ująłeś za rękę
Którą już wcześniej śmierć ucałowała
Na Twoje słowa które do niej rzekłeś
Dziewczynka z łoża na Twój znak powstała

Ty nakarmiłeś tłumy na pustyni
Co od dni kilku głodem przymierali
Chlebem i rybą wszystkich obdarzyłeś
Dwanaście koszów ułomków zebrali

6, 03. 2010