Tu ciągle nowe--- wiersze Jeżykowe

Jeżyk

RZEKA HUSÓWKA

Gdzieś na Górnicy ma swój początek
Mieszkańcom wioski dobrze jest znana
W upalne lato ledwo się sączy
W jesienną słotę sięga kolana

Przed laty z czystą źródlaną wodą
Bydło gasiło tutaj pragnienie
Wysokie skarpy porosłe krzewem
W słoneczne lato z ożywczym cieniem

To w niej gosposie prały odzienie
Kaczki z uciechą w niej się pluskały
W zakolach liczne ryby i raki
W promieniach słońca się wygrzewały

Wszystko to nikło gdy mroźna zima
Skuła Husówkę na taflę lodu
W głębokim śniegu zamarło życie
Wśród zasp i śnieżyc, biedy i chłodu

A w skarpach rzeki Husówką zwanej
Przetrwały ślady z przed tysiącleci
Tu znajdowały je przypadkowo
Osoby starsze, niekiedy dzieci

Kamienny topór czy grot myśliwski
Co w skarpie rzeczki były ukryte
Na nich rysunki i dziwne znaki
Nieznaną dłonią były wyryte

Któż zna alfabet dawnych mieszkańców
Tajemne znaki odczytać zdoła
Które potomnym przekazać chcieli
Dawni mieszkańcy naszego sioła

Kto dziś wyjaśni te powiązania
Pierwszych mieszkańców z miejscową rzeką
Była im matką w tych trudnych czasach
Gdy wiedza, postęp były daleko

J. Józef. 5.09. 2017

Jeżyk

PLON NIESIEMY PLON

Składamy wieniec z kłosów spleciony
W darze Najświętszej Panience
Rolnika potem jest on skropiony
Nasze uwiły go ręce

To owoc naszej pracy i trudu
Gdy już zebrane jest żniwo
To dawny zwyczaj z przed kilku wieków
Przetrwał w tradycji o dziwo

By wieniec w darze złożyć w kościele
Bogaty w kłosy i kwiaty
Zwyczaj zrodzony z potrzeby serca
Pod strzechą drewnianej chaty

Plon który wyrósł na polskiej ziemi
To owoc pracy i trudu
Tych co ojczystą ziemię kochają
Naszego wiejskiego ludu

J. Józef. 25. 06. 2016

( wiersz co prawda nie na czasie ale wklejony by nie zaginął w pliku notatek)

Jeżyk

CO SIĘ STAŁO Z MOJĄ CHATKĄ

Co się stało z moją chatką
Czas już zatarł ślad po tobie
Dziadek który cię zbudował
Dawno już spoczywa w grobie

A ja wspomnień mam tak wiele
Pod twym dachem świat ujrzałem
Matkę, ojca , me rodzeństwo
Tu w dzieciństwie pokochałem

W twoich progach widzę matkę
Ojca pracą strudzonego
By zapewnić łyżkę strawy
Nie zapomnę nigdy tego

I te rodzinne wieczory
Pod twym dachem moja chatko
Z braćmi, siostrą, rodzicami
Dla nas byłaś drugą matką

Tęsknię do dni pod twoim dachem
Biednych, skromnych lecz szczęśliwych
Chwil przed laty tu spędzonych
Jakże pięknych, jakże miłych

Dziś zostałaś w mej pamięci
Chociaż lat minęło tyle
Twoje progi chcę całować
I wspominam zawsze mile

J. Józef 26.01. 2020

[link widoczny dla zalogowanych]

Jeżyk · Wysłany: Czw 14:47, 12 Mar 2020 Temat postu:

KORONAWIRUS

Zesłałeś Panie na nas plagę
Jakiej nie było tu od lat
Wirus w koronie rządzi światem
Czy to za grzechy nasze "bat"

My jednak wiemy tylko jedno
"Korona" Twoim jest symbolem
Gdy poprosimy Cię w modlitwie
Zechcesz polepszyć naszą dolę

O to prosimy Ciebie z wiarą
Niech świat ponownie się nie stanie
Dawną ..... Sodomą i Gomorą
W niebo wznosimy to błaganie

Cofnij więc plagę która nęka
Całe narody tego świata
Prosimy,spełnij naszą prośbę
Jak brat wspomaga swego brata

Być może wirus to przestroga
Dla tych co idą wciąż złą drogą
Od Twych przykazań już odeszli
I już nawrócić sie nie mogą

Wiem że nie jesteś pamiętliwy
Wiele podłości zapomniałeś
I tak jak dawniej Magdalenie
Grzechy młodości darowałeś

Twe Miłosierdzie jest nadzieją
I wciąż w nim wiare pokładamy
Z Twoją pomocą Dobry Boże
Koronawirusa pokonamy

12. 03. 2020. Józef Jężowski

[link widoczny dla zalogowanych]

Jeżyk

MODLITWA DO ZMARTWYCHWSTAŁEGO

Do Ciebie Boże prośbę tą
Z wielką ufnością dziś zanoszę
Oddal już od nas wszelkie zło
Z wielką pokorą Ciebie proszę

Wielką pandemię która dziś
Niszczy narody na tym świecie
Gdyż mam w pamiętam słowa Twe
Że wciąż nas kochasz jak swe dzieci

Niech to co dręczy dziś narody
Od wielu, wielu już miesięcy
Odejdzie dzisiaj w zapomnienie
I nie powtórzy się już więcej

Ja w Tobie ufność swą pokładam
Gdyż wiele za mnie wycierpiałeś
Tuż przed sabatem na Golgocie
Swe życie za nas wtedy dałeś

Nawet łotrowi wybaczyłeś
Który wraz z Tobą śmierć ponosił
O wybaczenie tuż przed śmiercią
Wtedy na krzyżu Ciebie prosił

Więc nie pamiętaj naszych grzechów
Zachowaj nas od zła otchłani
Wszak oznajmiłeś to Faustynie
Że miłosierdzie Twe bez granic

Dziś Święto Zmartwychwstania
Symbol zwycięstwa nad słabością
Zechciej zapomnieć nasze winy
Obdarzaj zawsze nas miłością
~~~~~~
W święto Zmartwychwstania
J. Jeżowski. 4, 04 2021

Jeżyk

Jeżyk

OPOWIADANIE NA ŚWIĘTO BOŻEGO CIAŁA

Ponieważ wiersz jest wyjątkowo długi, w kilku zdaniach opowiem co przedstawia. Jest to nieco żartobliwe, ale też refleksyjne opowiadanie o historii i dniu dzisiejszym Husowa, jego blaskach i cieniach, radościach i smutkach, sukcesach i porażkach. Podobnie jest zresztą w życiu każdego z nas.

Pan Jezus wybrał się na spacer niebiańską ścieżką wraz z dwoma uczniami, św.Piotrem i św.Andrzejem, patronem husowskiej parafii.. W pewnej chwili Pan Jezus dostrzega z góry zarys Husowa. Piotr to potwierdza i opowiada Panu Jezusowi o różnych problemach które zdarzyły się w Husowie. Pan Jezus słuchając go, zasmucił się. Dostrzegł to św. Andrzej i stara się pocieszyć Mistrza, opowiadając o osiągnięciach i dorobku husowian, o prawości jego mieszkańców, o pięknie husowskiego krajobrazu. I rzeczywiście Pan Jezus uradował sie, pobłogosławił trud pracy husowian i obiecuje odwiedzić Husów w święto Bożego Ciała. Wtedy husowianie towarzyszyć mu będą w uroczystej procesji ulicami Husowa..

Procesja Bożego Ciała to "Demonstracją wyznania wiary" W procesji dają temu wyraz osoby głęboko wierzące, ale także ci, dla których sprawy kościoła odeszły gdzieś na drugi plan, nie mniej czują potrzebę wzięcia udziału w procesji, podkreślenia iż należą do społeczności osób wierzących. W miastach trasy procesji są bardzo dalekie, prowadzą zwykla przez dużą część miasta. I jest to piękne i zapewne miłe Bogu. On idzie tuż obok naszych domów, drogą którą chodzimy po zakupy, do pracy, zagląda niemal do naszych okien. Warto nadać temu świętu wyjątkową rangę bo jest ono w swej wymowie wyjątkowe. Warto zorganizować je tak, aby szkolne dzieci, młodzież, pamiętała je przez długie lata, tak jak ja wspominam procesje do kapliczki św. Jana Nepomucyna, czy do krzyża ks. Juliana Bąka, za czasów gdy był proboszczem husowskiej parafii.

OPOWIADANIE NA ŚWIĘTO BOŻEGO CIAŁA

W słoneczny ranek gdy dzień się budził
Wybrał się Jezus z apostołami
Na krótki spacer niebiańską ścieżką
Gdzieś tam wysoko ponad chmurami

Wziął z sobą uczniów umiłowanych
Którzy z nim byli w każdej potrzebie
Piotra, Andrzeja, i razem w trójkę
Spacerowali ścieżką po niebie

Pan spojrzał z góry i rzekł do Piotra
W dali dostrzegam zarys Husowa
Kontury dworku w parku Oborskich
Kościół, a w okół niego Droga Krzyżowa

Wszystko to prawda mój Mistrzu drogi
Lecz dwór jest dzisiaj w ruinie
Przez lata całe bez żadnej troski
Wnet się rozsypie i ..... zginie

Jeśli pozwolisz mój mistrzu drogi
Aleją parku Cię poprowadzę
Przy tej okazji w miłej rozmowie
Wiele szczegułów Ci zdradzę

Spójrz na to miejsce wśród starodrzewu
Ból moje serce przeszywa
Gdzie piękny dworek stał długie lata
Dziś rośnie chwast i pokrzywa

To ród Oborskich oddał swą ziemię
Gdy nową szkołę chciano zbudować
I nowy kościół, już murowany
By wiarę ojców zachować

Tam pod postacią chleba i wina
Gdy kapłan wyrzekł Twe święte słowa
Bywałeś wsparciem w każdej potrzebie
Wszystkim mieszkańcom Husowa

Dobrzy kapłani przy Twym ołtarzu
Bożych przykazań lud Twój uczyli
Głosili prawdę Twej ewangelii
Bogu i ludziom służyli

Dzisiaj to miejsce po środku wioski
Gdzie stały święte ołtarze
Upamiętniono na cześć i chwałę
Bo wiele dobra przyniosłeś w darze

Wielkim wysiłkiem wiernych husowian
Choć lud tu nie jest bogaty
Tu gdzie stał ołtarz przed wielu laty
Jest krzyż wysoki a wokół kwitną dziś kwiaty

Pewnie Cię Panie mocno zasmucę
Lecz kłamstwem bardzo się brzydzę
Zburzono starą organistówkę
Ja ciągle się tego wstydzę

Dawny zabytek wioski Husowa
Świadek historii husowskiej ziemi
Odszedł w niepamięć śladami dworku
Choć trwał tu między swymi

Na twarzy Mistrza smutek się zjawił
Tyle problemów pośród tej wioski
Choć dobrzy ludzie tutaj mieszkają
Wiele kłopotów i troski

Tu święty Andrzej wpada im w słowo
By swego Mistrza rozjaśnić lica
Są dziś w Husowie przydrożne krzyże....
Jest księdza Pieli kaplica

Cześć tu oddają wiary symbolom
Kapliczki, krzyże zdobią to sioło
Piękny krajobraz kwieciem usiany
I dobrzy ludzie w około

Spójrz Mistrzu, tutaj jest Dom Strażaka
Mała kapliczka ze świętym Janem
Tuż obok duża husowska szkoła
Z patronem jakże tu znanym

Działa tu również centrum kultury
Jest biblioteka, teatrzyk "Trema"
Grunwaldzki pomnik wszystkim tu znany
Jakiego w Gminie Markowa nie ma

Jeśli pozwolisz mój Mistrzu drogi
Ścieżką wśród parku Cie poprowadzę
Na jego skraju źródło Maruszy
Jego legendę Ci zdradzę

A nieco wyżej w ożywczym cieniu
Stoi figura Twej Świętej Matki
Tu w dni majowe śpiewano pieśni
U stóp jej składano kwiatki

Tam na wzniesieniu Księża Figura
Kryje wciąż w sobie trudne pytanie
Nie znane dzieje czasów minionych
Ty je najlepiej znasz je Panie

Z tego wzniesienia wspaniały widok
Ściele się w okół na okolicę
Rozliczne wioski na horyzoncie
Których choć chciałbym, nie zliczę

Jest nowy kościół pod mym wezwaniem
Który ksiądz prałat zbudował w trudzie
Jest też muzeum po Janie Raku
Są dobrzy uczciwi ludzie

W Święte Triduum, Twej męki Panie
Straż wartę trzyma przy Twoim grobie
By cześć należną oddać i honor
Pełnej miłości , boskiej osobie

Gdy Pan usłyszał Andrzeja słowa
Na jego twarzy uśmiech się zjawił
Wspomniane miejsca z radością w sercu
Swą dłonią pobłogosławił

Tym którzy niosą trud ciężkiej pracy
Co nie żałują wysiłku, znoju
Dla nich zostawiam moje przesłanie
Mój znak miłości, pokoju

Ta wioska zawsze była mi droga
Z tej ziemi wyszli liczni kapłani
Biskup Błaszkiewicz, ludzie nauki
Powszechnie szanowani

Wkrótce tu wrócę, na Boże Ciało
I znów odwiedzę husowskie sioło
Cztery ołtarze pięknie przybrane
I tyle ludzi w około

Ukryty w małej kruszynie chleba
W rękach kapłana godnie niesiony
W corocznym święcie mojego ciała
Pobłogosławię husowskie strony

Domy mieszkańców, ich ciężką pracę
Cały dobytek zebrany z trudem
Tych którzy idą w mojej procesji
Ja zawsze jestem z mym ludem

To demonstracja wyznania wiary
Tak było tutaj przed wielu laty
Procesje, pieśni, tłumy husowian
I dzieci sypiące kwiaty

To część tradycji polskiej kultury
Która przetrwała czas zniewolenia
Dziś różne mody, różnę zwyczaje
W dawnej tradycji nic się nie zmienia

To z polskiej ziemi pochodzą przecież
Stefan Wyszyński, Jan Paweł II
Chociaż odeszli do Domu Ojca
Są wzorem dobrego sługi

We mnie widzieli przykład, natchnienie
Gdy byłem wśród mego ludu
Wskrzeszałem zmarłych, karmiłem chlebem
By na pustkowiu nie znali głodu

Codziennie szedłem z mymi uczniami
By głosić prawdę, chorych uzdrawiać
A tym co błądzą i tym co wątpią
Mówić o Ojcu, nadzieje dawać.

J. Józef. 18. 06. 2011
Tu wspomniana wyżej legenda o Maruszy
LEGENDA O MARUSZY

Kto zna legendę o tej dziewczynie
Marusia miała na imię
Dzisiaj źródełko jej imię nosi
I pamięć o niej nie zginie

U stóp wzniesienia gdzie dwór dziedzica
I park z Aleją lipową
Małe źródełko swe wody toczy
Z swą krystaliczną wodą

Trwale wpisane w pejzaż Husowa
Dodaje wiosce uroku
Przybliża tamte odległe czasy
Tonące dziś w dziejach mroku

Legenda sięga odległych czasów
Obcych narodów najazdy
Gdy siano przemoc, gwałt i zniszczenie
A w lasach chronił się każdy

Zapewne wtedy kozacki żołnierz
Chciał zdeptać godność dziewczyny
To w jej obronie oddała życie
A była przecież bez winy

Dzisiaj w tym miejscu źródełko bije
Od jej imienia nazwane
Tragiczne losy wiejskiej dziewczyny
Starą legendą owiane

J. Józef 3. 10. 2015[/quote]