Tu ciągle nowe--- wiersze Jeżykowe

kruszynka_

Czy tylko ja odnoszę wrażenie, że ktoś tutaj pała wielką niechęcią do Jeżyka... ? chyba nawet wiem już dlaczego.

Jeżyk

Dziękuję Kruszynko Wesoly

Myślę że mimo tego przeżyję Mruga

pilipiuk

Natomiast ja nie wiem. Najwyraźniej chodzi tu o mnie, bo nikt inny się tu nie udzielał. Niechęć jest mylona z konstruktywną krytyką, którą to najwyraźniej oboje z trudem przyjmujecie do wiadomości.

kruszynka_

kruszynka_

Jeżyk

"Styl infantylno-ludowo-bogobojny" Być może taki jest styl tego co piszę. Nie przeczę. A może w dużej grupie społecznej taki właśnie styl jest dobrze odbierany i z chęcią czytany?

Tu przytoczę fragment wiersza w innym stylu obcego autora :

jest jak pies sąsiada
od progu szczerzy kły
I nigdy się nie spóźnia
wracając z pewnością bumerangu

spróbuj tylko przyodziać
brak gotowości
zimnym prysznicem zmyje
wspomnienie gnuśnego wczoraj
w kieszenie wyśle wiatr

gdyby skocznością kangura
odbić stopy na linii północy
wzlatując ponad -
od wtorku łatwiej
liczyć dni ku dolce far niente

Tu żaden z wymienionych przez Pilipiuka przymiotników nie występuje. I co, jest super ??? Jak dla mnie , jest to zlepek przypadkowych słów

Jeżyk

MARIA MAGDALENA

Wiele jest wersji o Magdalenie
Iż się w uciechach świata kochała
I że w gościnie tam u Szymona
Stopy Jezusa łzami skrapiała

Świadoma grzechu, swoich słabości
W nauki Mistrza wciąż się wsłuchuje
Siedem złych duchów od niej wypędza
Ona żyć godnie mu obiecuje

Żyła gdy Jezus chodził po świecie
Wskrzeszał umarłych,chorych uzdrawiał
A kiedy wybrał uczniów dwunastu
O swoim Ojcu świadectwo dawał

Zaś dnia trzeciego jak spoczął w grobie
Gdy dzień się budził i słońce wstało
Biegła pośpiesznie do grobu Pana
By wonnościami namaścić ciało

To co spostrzega budzi zdziwienie
Głaz odsunięty i grób był pusty
Dwaj aniołowie w szaty ubrani
W oddzielnym miejscu złożone chusty

Nieznana postać obok się zjawia
Pewnie ogrodnik, lecz o tej porze ?
Pyta wiec z troską gdzie ukrył ciało
Gdyż sama tego dociec nie może

Była to postać Pana Jezusa
Gdy Magdalenie tu się objawia
Już odmieniona po Zmartwychwstaniu
I słowem "Mario" do niej przemawia

Biegnie z nowiną do apostołów
Gdy w Wieczerniku trwali w skupieniu
Tam im oznajmia "Pana widziałam"
Po Zmartwychwstaniu, w krótkim widzeniu

Jeżyk 25. 02. 2014

[link widoczny dla zalogowanych]

Jeżyk · Wysłany: Pią 17:35, 28 Mar 2014 Temat postu:

SENNE MARZENIA

Senne marzenia to nocy teatr
Tu wstęp jest zawsze darmowy
Wiele emocji przeżyć tu można
Bądź zawsze na nie gotowy

Jawią się wówczas gdy sen przychodzi
W swym mglistym ulotnym stroju
Dostarcza wtedy niezwykłych wrażeń
Często za cenę spokoju

Gdy w Morfeusza jesteś objęciach
Sen dziwne sceny przytacza
A to co miało być wypoczynkiem
W nocne koszmary obraca

Bywa że budzisz się pod wrażeniem
Ucieczką chcesz się ratować
Lecz twoje nogi są jak z ołowiu
Trudno się ukryć i schować

Nocna wycieczka w światy nieznane
Odwiedzasz krainy nowe
Pełne zachwytu, pełne podziwu
Trudno opisać je słowem

Uśpiona pamięć lecz nie do końca
Wszak akcja wartko się toczy
Mijają chwile, ze snu się budzisz
Rankiem przecierasz swe oczy

Jeżyk. 27. 03. 2014

[link widoczny dla zalogowanych]

Jeżyk · Wysłany: Nie 21:26, 30 Mar 2014 Temat postu:

PREMIER W HUSOWIE

Włączam odbiornik, oczy przecieram
Husów dziś gościł pana premiera

Myślami wracam w lata minione
Czy Husów gościł taką personę?

Nie, nic takiego tutaj nie było
Skromnie, spokojnie zawsze się żyło

Magazyn gazu był jej przyczyną
I to co dzieje się z Ukrainą

Gdy wielki sąsiad Krym okupuje
I Ukrainie prawa dyktuje

Premier rozmawiał z dziennikarzami
I o tym wszystkim co dziś przed nami

Gdy nasz "przyjaciel" w swojej niechęci
Zawór od gazu Polsce zakręci

Władimir Putin, dziś w roli cara
O "Bolszą Rosiję" bardzo się stara

Majdan sukcesem, Krym był porażką
Kto dziś wytrzyma z takim watażką

Dla tego Polska dzisiaj się stara
By się uwolnić od wpływów "Cara"

Husów przykładem, z tond ta wizyta
Kto zna dziś sprawy, nawet nie pyta

Mamy surowce i mamy złoża
I mamy łupki, jest Wola Boża !

Własną energię czas produkować
I niezależność kraju zachować

Mówią że Polak mądry po szkodzie
Cóż, taki zwyczaj w naszym narodzie

Czas z błędów czerpać wszelaką wiedzę
Lepiej mieć pewność na czym dziś siedzę

~~~~#~~~~#~~~~#~~~~

W dniu wizyty premiera Donalda Tuska w Husowie
napisał Józef Jeżowski. 30. 03. 2014

[link widoczny dla zalogowanych]

Jeżyk

Od jakiegoś czasu chodziła za mną myśl napisania paru słów o św. Nikodemie, mało znanej ewangelicznej postaci, lecz ciekawej, zważywszy iż miał odwagę, w odróżnieniu od swoich przyjaciół faryzeuszy, dostrzec w nauczaniu Jezusa prawdę objawioną przez Boga Człowieka. Był osobą otwartą na to, co dzieje się wokół, nie skostniałą w swoich żydowskich przekonaniach. Jak wyglądała w tamtych czasach z procedura wyniesienia na ołtarze świętości ? Tego nie wiadomo. Były to zaledwie początki chrześcijaństwa. Ale znalazłem gdzieś informację iż Nikodem był uznany za świętego, więc i ja tym się posłużyłem . Niech to będzie jakimś refleksyjnym akcentem w przedostatnim tygodniu Wielkiego Postu, kiedy czczone jest w parafiach nabożeństwo Męki Pańskiej

ŚW. NIKODEM

Postać ówcześnie szeroko znana
Jeden z szacownych faryzeuszy
Człowiek bogaty, człowiek uczynny
O dobrym sercu, szlachetnej duszy

Zasiadał w kręgach Wysokiej Rady
Ta Sanhedrynem wówczas się zwała
Władza i sądy były w jej ręku
Z nią się liczyła społeczność cała

Darzył sympatią osobę Mistrza
Z nim potajemnie odbył spotkanie
Chciał bliżej poznać Jego nauki
Z czasem wyznawcą jego zostanie

Wnet na Jezusa spisek uknuto
Podburza naród, niezgodę sieje
Nikodem stanął w jego obronie
By prawdy bronić, dawać nadzieję

Gdy po wyroku ciało Jezusa
Na drzewie krzyża było rozpięte
Gdy oddał ducha swojemu Ojcu
Przez Nikodema zostało zdjęte

Razem z Józefem z Arymatei
Matką Jezusa i niewiastami
Złożą do grobu najświętsze ciało
Wcześniej namaszczą je wonnościami

Które Nikodem z serca dobrego
Przyniósł do grobu wykutym w skale
Aby tradycji uczynić zadość
A nade wszystko ku bożej chwale

Postać wpisana w dzieje kościoła
W odwieczny dialog Boga z człowiekiem
To jeden z wątków w dziele zbawienia
Który rozpoczął Stwórca przed wiekiem

Jeżyk 2. 04. 2014

[link widoczny dla zalogowanych]

Jeżyk

Jakiś czas temu otrzymałem proźbę o możliwość wykorzystania wiersza pt. "WIATRAKI" w publikacji książkowej. Wprawdzie na mojej stronce zamieściłem informację iż wiersze można kopiować, oczywiście pod ogólnie przyjętymi zasadami, wiec i w tym przypadku moja odpowiedz nie mogła być inna.

Jak się okazuje wiatraki nadal budzą zainteresowanie, mimo że stały się już rzadkością. Kiedyś były wpisane w krajobraz Polskiej wsi. Niestety dziś wyparła je inna, nowsza technika. Żal że to co dawniej było wyrazem postępu, udogodnienia, technicznych zdolności tamtego społeczeństwa, przeszło już do historii. Z sentymentem wspominam stojący kiedyś w pobliżu naszego pola "na macówce" ( moja babcia pochodziła z Maców) z tond ta nazwa, wiatrak naszego dalszego krewniaka, Pawła Maca, do którego zakradałem się niekiedy skrycie, aby mnie ktoś nie pogonił. Z ciekawością oglądałem to kunsztowne dzieło drewnianej techniki. Ogromnie pracochłonne, ale dobrze spełniające swoje zadanie. Wujek Mac nie był z pewnością konstruktorem tego wiatraka, gdyż nie trudnił się rzemiosłem stolarskim. Był gospodarzem na paru morgach ziemi, podobnie jak mój ojciec. Wiatrak był na pewno dziełem starszego pokolenia. Wiem z opowiadania mojej matki że ktoś z wcześniejszego pokolenia Maców, nie jestem pewien czy akurat z tej linii, wyjechał do Ameryki szukać pracy o którą w galicyjskiej wsi było trudno. Matka opowiadała że przez pierwszych kilka miesięcy żył tym, co znalazł na śmietnikach, zanim znalazł pracę w kopalni węgla, gdzie pracował na kolanach i w wodzie. Po kilku latach wrócił do kraju z zaoszczędzoną gotówką, za którą kupił kawałek pola a być może wybudował ten wiatrak, ale tego nie jestem pewien. Dziś żałuję że nie przywiązywałem większej wagi do opowiadań moich rodziców, nie pytałem o szczegóły, a wiele ciekawych rzeczy można było dowiedzieć o wielu sprawach.

SP.
Przeczytałem kilka Pańskich wierszy i wszystkie bardzo mnie poruszyły , są po prostu świetne!
Jeden wiersz chciałbym zamieścić w swojej książce do której zbieram obecnie materiały pt. "Wiatraki na ziemi puławskiej"
Oczywiście w tym wypadku chodzi o wiersz pt. "Wiatraki", który w/g mnie bardzo pasuje do historycznego opracowania o wiatrakach.
Proszę o wyrażenie zgody na jego publikację ze swojej strony gwarantuję zachowanie Pańskich praw autorskich.
Z wyrazami szacunku Aleksander Lewtak

Jeżyk

TRIDUUM PASCHALNE

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Jeżyk

W CISZY WIELKIEJ SOBOTY

Wielka sobota to czas zadumy
Nad tym co w piątek stało się z Panem
Za nas na krzyżu oddał swe życie
Pod krzyżem Matka wraz z uczniem Janem

Ciało Jezusa spoczywa w grobie
Przez Nikodema z krzyża już zdjęte
Razem z Józefem z Arymatei
Przy nich niewiasty bólem przejęte

Na tą pamiątkę dzisiaj w świątyniach
Pogasły światła, zamilkły dzwony
Wierni w modlitwie trwają w skupieniu
Złożony w grobie Jezus jest czczony

Schylone czoło przy adoracji
W złotej monstrancji opłatek biały
I ta nadzieja ze światło prawdy
Dotrze do ludzi na świecie całym

19. 04. 2014. Jeżyk

Jeżyk

W CHWALE ZMARTWYCHWSTANIA :

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Jeżyk

ŚWIĘTY JAN PAWEŁ II

W kraju nad Wisłą oczekiwanie
Nasz wielki rodak świętym zostanie

Skromna i prosta świętości droga
Modlitwa, służba i miłość Boga

Gdy ma lat dziewięć, matka kochana
Odchodzi w bólu, łzami żegnana

I okupacji niełatwe lata
Czasy pogardy, ofiary i kata

Terror, bezprawie, chwili spokoju
Praca w "Solvayu" w trudzie i znoju

Szkoła, matura, role na scenie
Zwykle w "Rapsodii" grał z powodzeniem

Grano w ukryciu, kraj był w niewoli
Z potrzeby serca, by ulżyć doli

Następnie studia trafnie dobrane
Po latach paru jest już kapłanem

Pierwsza parafia, ta w Niegowici
Tu rozpoczyna kapłańskie życie

Były niekiedy rozrywki chwile
Gdy z kolegami czas płynął mile

Czy to na spływie, łodzią, kajakiem
Tu słowo "wujek" przyjaźni znakiem

Były i narty na stromym stoku
Z grupą kolegów przy swoim boku

Otwartość serca, przykład i prawość
Kapłańskiej pracy czynić chce zadość

Wnet do godności droga się ściele
Został biskupem w polskim kościele

Ofiarna praca w trudzie niemałym
Sprawią że wkrótce jest kardynałem

Ówczesna władza wciąż podejrzliwa
Dla jego działań nie jest życzliwa

Nauki głosił przez nich niechciane
Lecz w społeczeństwie oczekiwane

Odchodzi papież, czas na konklawe
To tutaj serce mądre i prawe

Zgodnie wybiorą kardynałowie
Duch Święty dobry wybór podpowie

Wtedy się sprawdzą prorocze słowa
Te wieszcz Słowacki pięknie zrymował:

"Pan Bóg uderza w ogromny dzwon
Dla słowiańskiego oto papieża otworzył tron"

Liczne podróże przez kontynenty
Zgodnie twierdzono...to człowiek święty

I te pielgrzymki do ojców ziemi
Czuł się jak w domu, bo między swymi

Chwile wzruszenia, chwile rozstania
I polskiej ziemi ucałowania

I chwile grozy gdy padły strzały
Gdy krwią zbroczony jego strój biały

Lata z cierpieniem, lata z choroba
A tłumy wiernych wciąż były z Tobą

Place, świątynie pełne po brzegi
Przed Twoim oknem liczne szeregi

Czy to Krakowie czy w Watykanie
Proszono Boga, błogosław Panie

Gdy zasnął w Panu bólem przejęty
Wołano zewsząd.... natychmiast święty

Wkrótce się spełni oczekiwanie
Jan Paweł drugi świętym zostanie

~~#~~#~~#~~

Na uroczystość kanonizacji Jana Pawła II ~~ 27. 04. 2014
Józef Jeżowski

[link widoczny dla zalogowanych]

~~#~~~#~~#~~

DWIE DAMY

Husów choć skromny i nie bogaty
Dwie pierwsze damy miał tu przed laty
Obie pamiętam i obie znałem
Czcią i szacunkiem je otaczałem

Jedna z nich żyła tu od pradziada
Któż dzisiaj wiedzę o niej posiada ?
Na chrzcie Zuzanna jej imię dano
I całe życie tak ją już zwano

Jej mała chatka pokryta strzechą
Ona zaś, Jana była pociechą
Całe jej życie ubóstwo, bieda
Dziś opowiedzieć się tego nie da

Po niej i ojcu chata została
Tuż nad strumykiem, skromna i mała
Czasem bywała u mojej matki
Uszyć bluzeczką w groszki lub w kwiatki

Chodziła z laską, mocno schylona
I jakby w ziemię wciąż zapatrzona
Ja miałem wtedy latek nie wiele
W tygodniu szkoła, w święto w kościele

Czasem na drodze ją spotykałem
Niech będzie pochwalony" ją pozdrawiałem
Dziś jej mogiła pod brzozą białą
Któż z nas pamięta że....... była damą ?

A druga dama, choć nie miejscowa
Mówiono o niej tu dobre słowa
Często nad chorym się pochylała
I ludziom w biedzie pomagać chciała

To Pani Wanda, z domu Kaniowska
Jej dobre serce, przykład i troska
Sprawią iż cieszy się poważaniem
A wśród husowian wielkim uznaniem

Kochała pracę i szkolne dziadki
Była przykładem życzliwej matki
Jej syn Tadeusz u życia progu
Wybiera drogę ku służbie Bogu

Msza prymicyjna w starym kościele
I wierna służba w kapłańskim dziele
Po latach przyjmie pastorał w dłonie
By dobre ziarno siać na zagonie

Zamieniać ugór w uprawną rolę
I bożym słowem użyźniać pole
Dobrzy rodzice, Wanda, Ignacy
Zbierali żniwo swej dobrej pracy

W ostatniej drodze gdy nas żegnała
Była z nią młodzież i wioska cała
Żegnano Wandę smutkiem i łzami
Jak dobrą matkę, byliśmy sami

Tylko nadzieja że tam w zaświatach
Spotka nagrodę po wielu latach
Ofiarnej pracy w husowskiej szkole
W nie łatwych czasach, trudzie, mozole

Piękny i stary zwyczaj mi karze
Wiązankę kwiatów złożyć Wam w darze
Najlepiej astry, te od mej matki
Jej ulubione, gdy żyła, kwiatki

(Wiersz nie nowy ale pominięty w tym wątku)

[link widoczny dla zalogowanych]