Tu ciągle nowe--- wiersze Jeżykowe

Jeżyk

WIARA I POJEDNANIE

Skoro Bóg jest jeden
A wyznań jest wiele
Czy to prawidłowość
W tym boskim kościele ?

Czy nie krętą droga
Zmierzamy do celu
Gdy orędowników
I zwierzchników wielu

Modlić się do Jahwe
Czy też do Allacha
Czy nam dobrze służy
Różnorodność taka ?

Wiara która dzieli
Czy jest miła Bogu
W trzecim tysiącleciu
Nowych czasów progu

Powstają pytania
który Bóg jest lepszy
Który z nich świat stworzył
I który był pierwszy

Czy każdy jednako
Miłuje człowieka
Podobnych tu pytań
Jest ogromna rzeka

Zbyt trudna jest jedność
Ścieżka pojednania
Na przeszkodzie stoją
Podobne pytania

Spraw Wszechmocny Boże
By jedność nastała
Tobie jedynemu
Wieczna cześć i chwała

Przyjmij swych wyznawców
To szczere błaganie
Niech jedna owczarnia
I pasterz nastanie

Jeżyk 29. 06. 2013

[link widoczny dla zalogowanych]

Jeżyk

KOCHAM CIĘ LATO

Kocham cię lato
Za wszystko i za to.....

Że nas obdarzasz promieniami słońca
Gdy dzień upalny i noc tak gorąca

Za te spacery późnego wieczora
Chwile wytchnienia gdy ożywcza pora

I za ławeczkę, tę w moim ogrodzie
Gdy z małżonką w wieczornym chłodzie

W ciszy, spokoju, rozmowa się toczy
Za krzew magnolii, tak bardzo uroczy

Także za grzyby co w leśnej gęstwinie
Nazbierać można niczym lato minie

I za owocem usiane ogrody
Smaczne maliny i czarne jagody

Które borówką zwą dziś pospolicie
I dorodny owoc rodzi tak obficie

Za rododendron kwitnący w ogrodzie
I za tę rosę o porannym chłodzie

Także za letnie tak skromne odzienie
I za księżyca tajemnicze cienie

Kocham cię lato
Za wszystko i za to.......

Że urlopu pora już wkrótce nastanie
I za wakacje, tuż po Świętym Janie

Liczne wyjazdy i liczne kolonie
Które to młodzież kocha tak ogromnie

Chce przecież poznać uroki przyrody
Góry, jeziora, także niewygody

Która ich czeka z rana lub wieczora
Wszak czas wakacji to przygody pora

By w pozostałe dziesięć miesięcy
Wracać myślami do doznań dziecięcych

I za łuk tęczy który tak wysoko
Gdy minie burza, bawi nasze oko

Za łany zboża z wiatrem falujące
Błękitne niebo i poranne słońce

Kiedy na plażę wraz z butelką wody
Idę, by szukać wytchnienia, ochłody

Jakże nie kochać wspaniłego lata
Dzięki Ci Boże, to moja zapłata

Kocham cię lato.....

Jeżyk 28. 06. 2013

Jeżyk

KRAKOWIANKI Z MARKOWEJ

Miłe krakowianki dwie
Tu w Markowej, każdy wie

Uśmiechnięte i radosne
Przeżywają życia wiosnę

Strój krakowski wiecie sami
Ozdabiany cekinami

I korali sznur nie mały
Krakowianek obraz cały

Bardzo strojny i uroczy
Wabi i przyciąga oczy

I te wianki w włosy wpięte
Miłe buzie, uśmiechnięte

Mama Basia, tata Tomek
I rodzinny ładny domek

W którym zawsze serca tyle
Czas tu biegnie bardzo mile

To beztroskie piękne lata
Gdy jest obok mama, tata

Mając tylko latek kilka
Ta urocza życia chwilka

Która mija, wiecie sami
Z mamą, tatą i dziadkami

Dni powszednie, czasem święta
Które długo się pamięta

Gdy dorosłe przyjdą lata
Z wąsem chodził będzie tata

Lecz wspomnienia pozostaną
Bo tak dobrze z tatą z mamą

( zdjęcie krakowianek) [link widoczny dla zalogowanych]

Jeżyk

ŻNIWA

Żyzna ziemia plon wydała
Czas żniwa przychodzi
Rolnik z kosą na ramieniu
Na pole wychodzi

Z nim żniwiarka co podbiera
Pokos za żniwiarzem
Przemierzają łan pszenicy
I zawsze są razem

Skoro tylko ranne słońce
Spije krople rosy
I skowronek z swoją piosnką
Wzbije się w niebiosy

Przepióreczka skryta w zbożu
Gdy kosiarz już blisko
Pozostawia swoje gniazdko
By zmienić siedlisko

Utrudzeni wciąż pracują
W skwarze, pocie czoła
Babcia obiad im przyniosła
Na posiłek woła

Garnek kaszy ma w koszyku
Twaróg, zsiadłe mleko
Obiad będzie gdzieś na miedzy
Do domu daleko

Jeszcze chwila odpoczynku
Gdy obiad skończony
By pokrzepić wątłe siły
Wrócić na zagony

Łan pszenicy już skoszony
Powiązany w snopy
Teraz trzeba je zgromadzić
I ustawić w kopy

Słońce dzienny bieg już kończy
Ku ziemi się skłania
To rolniczej obraz pracy
Od dziejów zarania

Wraca rolnik z swoją żoną
Z kosą na ramieniu
By odetchnąć w swojej chacie
W jej ożywczym cieniu

Jeżyk 20. 07. 2013

[link widoczny dla zalogowanych]

Jeżyk

CHCĘ CI PODZIĘKOWAĆ

Chcę Ci podziękować
Wszechmogący Boże
Za te piękne góry
Lazurowe morze

Za puszczę zieloną
Tropikalne lasy
Dające schronienie
Krewniakom mej rasy

Za kręte potoki
Ze źródlaną wodą
Także za to wszystko
Co zwiemy przyrodą

Za uroczą faunę
I ciekawą florę
Łatwo ją podziwiać
Rankiem lub wieczorem

I za świat zwierzęcy
Tak zróżnicowany
Bawoły, żyrafy
Wełniste barany

Słowika co śpiewa
W krzaku dzikiej róży
I odgłos puchacza
Co nieszczęście wróży

Pszczołę która zbiera
Nektar z polnych kwiatów
I za piękny kolor
Kwitnących bławatów

To wszystko jest darem
Wszechmocnego Boga
Tak jak dobra matka
I rodzina droga

Józef Jeżowski 21. 07. 2013

[link widoczny dla zalogowanych]

Jeżyk

RZECZKA HUSÓWKA

Przez środek wioski, wąska i długa
Wije się rzeczki Husówki struga

Z Góry gdzieś na Dół, kraj to uroczy
Wartkim strumykiem swe wody toczy

Latem gdy słońce mocno doskwiera
Ledwo się sączy, czasem zamiera

Gdy jednak burza przyjdzie zuchwała
Rzeczka gdzieś pędzi jak oszalała

Zabiera mosty, drzewa i płoty
Przysparza pracy, trudu, roboty

Jej strome brzegi porosłe krzewem
Lub pochylonym na skarpie drzewem

Miłe wspomnienia z przed wielu laty
Biegła tuż obok rodziców chaty

Ogród graniczył z jej stromym brzegiem
Gdzie liczne olchy, długim szeregiem

Duże zakola i zagłębienia
Zieleń dawała jej sporo cienia

Przed laty czysta jak kryształ woda
To dla bydełka miła ochłoda

Zwykle z pastwiska biegło w tę stronę
Napić się wody gdy tak spragnione

Rosnące brzegiem dorodne krzaki
Wśród ich korzeni rybki i raki

Tu znajdowały liczne siedliska
Zycie tam kwitnie gdzie woda czysta

Rzeka to miejsce dobrej zabawy
W niej budowano zapory, stawy

Choć nie wysokie, ponad kolana
Pływać tu chciała młodzież kochana

Aby móc zaznać miłej ochłody
Był jednak problem, zbyt mało wody

O nurkowaniu nie było mowy
Można się chlapać, tak dla ochłody

W jej brzegach nasze dzielne chłopaki
Sitem łowili rybki i raki

Rybki dla frajdy i dla zabawy
Raki natomiast to przysmak cały

Nie dla miejscowych, ci się brzydzili
Dla tych z Warszawy raki łowili

Którzy w czas wojny, zwłaszcza Powstania
Tutaj szukali swego schronienia

Gdy wróg niweczył dorobek kraju
To w ich naturze, to w ich zwyczaju

Jeżyk. 21. 08. 2013

Jeżyk

ŚWIĘTY Z PIETRELCINY

"Pietra" to kamień, "pucina" - mała
Tu się zaczęła historia cała

Liczne rodzeństwo w biedzie wzrastało
Lichy posiłek bo lirów mało

Okres młodości to skromne lata
Małe miasteczko, z kamienia chata

Praca, modlitwa, tak dnie mijały
Dwie owce w "stadzie" majątek cały

Pasał je w polu z dala od miasta
W takich warunkach ojciec Pio wzrastał

Na chrzcie Franciszek mu imię dano
I w szkolnych latach tak nań wołano

Piętnaście latek gdy miał Franciszek
Do kapucynów wówczas się pisze

Tu do kapłaństwa droga się ściele
Post i modlitwa, wyrzeczeń wiele

Czternasty sierpnia, pierwsza Msza Święta
Tu w Pietrelcinie, któż nie pamięta

Całe miasteczko, ludność zebrana
Z młodym kapłanem wielbiła Pana

W tysiąc dziewięćset czternastym roku
Zbliża się wojna już krok po kroku

Pada monarchia i wielkie trony
Porządek świata jest zagrożony

Ojciec Pio modły do Boga wznosi
By miał w opiece narody, prosi

W czasie rozmyślań nad męką Pana
Na jego dłoniach jawi się rana

Krwawią też stopy z boku krew sączy
Swoje cierpienia z Jezusem łączy

Ból był tak wielki, nie do zniesienia
To rzecz realna, nie przywidzenia

Chce uczestniczyć w Jezusa męce
Gdy jego ciało w bólu udręce

Bóg go naznaczył jak o to prosił
Odtąd na ciele stygmaty nosił

Liczne też cuda czynił w pokorze
Nie własną mocą lecz w imię boże

Uzdrawiał chorych, bardzo cierpiących
Poprawy zdrowia oczekujących

Miał dar szczególny i w jednym czasie
W dwóch różnych miejscach pojawiał się

Po latach świętym został nazwany
Wszak wspólnie cierpiał z Jezusem rany

Jeżyk 24. 08 2013

[link widoczny dla zalogowanych]

Jeżyk

ZA PIENIĄDZE.....

W tym dzisiejszym wolnym kraju
Mówić o tym nie wypada
Bez koperty nic nie zdziałasz
To jedyna dobra rada

Gdy chcesz sprawę w sądzie wygrać
Bo ci sąsiad wlazł za skórę
Z mecenasem się dogadaj
Tylko weź pieniędzy furę

Jeśli zdrówko ci wysiada
W młodym wieku nie daj Boże
Parę stówek włóż w kopertę
Lekarz chętnie ci pomorze

Umówi cię z profesorem
Jednym albo nawet dwoma
Nie bądź jednak naiwniakiem
Nie idź z pustymi rękoma

Gdy chcesz babci zbawić duszę
Choć życiorys miała podły
Weź kopertę idź do księdza
Wnet odmówi za nią modły

Piotr apostoł mówił wprawdzie
Tu przypomnę to nieskromnie
"Niech piekło pochłonie tego
Kto z pieniądzmi przyjdzie do mnie"

Jaka wiedza płynie z tego
Powiem tutaj bardzo szczerze
Miłe Bogu te transakcje ?
Tu się przyznam, w to nie wierzę

Za gotówkę, wszystko kupisz
Miłość, chatę, sakramenty
Tylko szczęścia nie otrzymasz
Takie czasy, Panie święty

W naszym postępowym kraju
Życie trudne, lecz ciekawe
Wszystko jest do załatwienia
Gdy kopertą wesprzesz sprawę

Jeżyk 26. 08. 2013

Jeżyk

BYŁ SOBIE KOTEK...

Był sobie kotek i myszka mała
Białym futerkiem okryta cała

Żyli w przyjaźni i wielkiej zgodzie
Myszka w swej norce, kot na swobodzie

Futerko miała szyte na miarę
Dla niej był gotów ponieść ofiarę

Czekał przy norce na swą dziewczynę
Długie minuty, czasem godzinę

Kot do zabawy z myszką był skory
Zdradzał swej pani swoje amory

To ją popieści to połaskocze
Ona z ogonków plotła warkocze

Pewnego razu tak powiedziała
Pstryknij mi zdjęcie,bardzo bym chciała

Kot wziął aparat, zdjęcie ustawił
Mile też przy tym z nią się pobawił

Wreszcie nacisnął przycisk migawki
Miał jednak pecha, bo dostał czkawki

Zdjęcie nie ostre i rozmazane
Czy sprawi radość mojej kochanej?

Lecz po namyśle mówi strapiony
Zamówię zdjęcie dla przyszłej żony

Jest firma znana w Łańcucie całym
Zwie się "WEDLUXE" w miasteczku małym

Nagrywa filmy i robi zdjęcia
Wiele pomysłów, piękne ujęcia

Myszka buziaka kotkowi dała
Będę już twoja... na zawsze... cała !

Jeżyk 13. 09. 2013

[link widoczny dla zalogowanych]

Jeżyk

DZIEŃ CHŁOPAKA

W dniu uroczym tego święta
Każda Pani to pamięta

Śle chłopakom swe życzenia
Wiele marzeń do spełnienia

Dużo szczęścia , sporo kasy
No i brykę, dobrej klasy

Dróg szerokich bez zakrętów
Długich latek, bez zamętu

Kawalerom czułej żony
Abyś poczuł się spełniony

W swoim gniazdku w gronie dzieci
Szczęścia promień niech ci świeci

Jeżyk

Jeżyk

CO MNIE TUTAJ TRZYMA

Pytanie nie łatwe, któż na nie odpowie
Sercem i myślami wciąż jestem w Husowie

Czy urok i piękno rodzinnego sioła
Chata Jana Raka, wspomnienie kościoła

Czy miejsca gdzie lata spędzałem minione
W pamięć się wpisały jak klejnot w koronę

I lśnią jak diamenty co blasku dodają
I przez wszystkie lata pamięć zniewalają

Czy może historia mej rodzinnej wioski
Gdzie nie brakowało i trudu i troski

Że nie było łatwo, nie ma to znaczenia
Lata pracowite, bogate w marzenia

Czy były spełnione? Tak,w późniejszym życiu
W Husowie zaś żyłem jak gdyby w ukryciu

Nie byłem wyjątkiem, tak wtedy się żyło
Chociaż nie bogato, sympatycznie było

Wiążą mnie z Husowem wspaniałe osoby
Na starym cmentarzy znajduję ich groby

To oni mądrością , wytrwałą swą pracą
Husowską historię tak bardzo bogacą

Trzyma mnie wspomnienie dziedziców mej wioski
Szczególnie brak starań, opieki i troski

O uroczy dworek i park z starodrzewem
Kto ma w tym interes? Szczerze mówiąc, nie wiem

Czy mieć żal do ludzi czy do Opatrzności
Że dobry gospodarz nie przejął tych włości

Któż mi wytłumaczy podstępne działania
Cennego zabytku brak poszanowania

Co mnie tutaj trzyma, szacunek do pracy
Który we krwi mają od lat husowiacy

Ta wioska przed laty skromna i uboga
Z dnia na dzień pięknieje, asfaltowa droga

Zadbane ogródki, malowane domy
To już nie ten Husów gdzie strzecha ze słomy

Jesienne kałuże i błotniste drogi
Łatane odzienie, bo lud był ubogi

Chuda krówka w polu i rolnik za pługiem
To obraz tej wioski poprzez lata długie

Dziś różne maszyny, kombajny, traktory
Jest Ośrodek Zdrowia, gdy człowiek jest chory

Parking pod kościołem, drogie samochody
Nowy duży kościół niezwykłej urody

Wszystko jest dorobkiem i dziełem tych ludzi
Który me uznanie i podziw wciąż budzi

Tu wrócę do czasów dawno już minionych
Majowych wieczorów w Husowie spędzonych

I Maryjnych pieśni, tych pod kapliczkami
Żal że te zwyczaje są już poza nami

Były miłe Bogu, Najświętszej Panience
Gdy przydrożne krzyże ozdabiano w wieńce

Czy papież Franciszek wróci te zwyczaje
Obudzi uśpionych, wstrząśnie naszym krajem

By nasi pasterze byli pośród trzody
Kochają bogactwo i wszelkie wygody

Jakby zapomnieli sens tej przypowieści
Że w Królestwie Bożym bogacz się nie zmieści

Co mnie tutaj trzyma, legenda"Maruszy"?
Dawna, tak urocza, każdy się nią wzruszy

O tamtej dziewczynie imieniem Marysia
Wszyscy ją tu znali, któż o niej nie słyszał

W miejscu gdzie zginęła, dziś źródełko płynie
Pamięć o Marysi nigdy tu nie zaginie

I niech tak już będzie, niech tak pozostanie
To naszych praojców święte przykazanie

Jeżyk 8. 10. 2013

[link widoczny dla zalogowanych]

Jeżyk

Tu inna wersja tego wiersza :

CO MNIE TUTAJ TRZYMA

Co mnie tutaj trzyma
Czy rodziców pole?
Na którym dziś rosną
Chwasty i kąkole

Czy może to miejsce
Gdzie kościół stał stary
Dziś go porastają
Mlecze i szuwary

Co mnie tutaj trzyma
Czy dworek w ruinie?
Po którym już wkrótce
Wszelki ślad zaginie

Czy może Marusza
Z źródłem czystej wody
Tu w upalne lato
Szukałem ochłody

Co mnie tutaj trzyma
Szkoła murowana ?
Przed laty jej dano
Imię Raka Jana

Czy może krajobraz
Tak zróżnicowany
Te kręte strumyki
I pszenicy łany

Co mnie tutaj trzyma
Czy kapliczka znana
W niej Jan Nepomucyn
Z cegły murowana

Czy może ten kurhan
Ta Księża Figura
I trzy stare lipy
I horyzont w chmurach

Co mnie tutaj trzyma
Na cmentarzu groby?
Czy kaplica Pieli
Cenionej osoby

Wszystko to wpisane
W historię tej ziemi
Tu się dobrze czuję
Jestem między swymi !

Jeżyk 5. 10. 2013

Jeżyk

Święty January to postać u nas mało znana. Żył na przełomie 2-3 wieku i nie zachowało się o nim wiele szczegółów. Te które są, pochodzą raczej z przekazu ustnego który w późniejszym czasie zapisano. Święty którego kult rozpowszechnił się szeroko we Włoszech. Jest patronem Neapolu. Dla nas to raczej postać egzotyczna. Dla tego właśnie sięgnąłem do tego wątku aby nieco przybliżyć tą zagadkową postać świętego z dawnych wieków

ŚW. JANUARY

Odległe wieki, czasy minione
Miasta Neapol jest dziś patronem

Żył na przełomie drugiego wieku
Wciąż żywa pamięć o tym człowieku

Dobrym biskupie i jego wierze
Za nią swe życie oddał w ofierze

Gdy rzymskim bogom hołdu nie złożył
Przed namiestnikiem się nie ukorzył

Czas prześladowań, krwawej pożogi
Cesarz okrutny, mściwy i srogi

Zapada wyrok, zostanie ścięty
Wspaniały kapłan, mądry i świety

Gdy krew się sączy z martwego ciała
Pewna niewiasta zebrać ją miała

Napełnia flakon z krwią męczennika
Miesza się z tłumem i wkrótce znika

Minęły wieki gdy cud wspaniały
Januaremu przysparza chwały

Rzecz to niezwykła, któż jej zaprzeczy
Gdy skrzep przybiera znów postać cieczy

Zwykle w rocznicę śmierci świętego
To zaś przysparza kultu dla niego

Wielki szacunek i cześć się szerzy
Człowiek nabożny mocno weń wierzy

Wierni składają mu kosztowności
I monarchowie i ludzie prości

Dary składano przez całe wieki
By męczennika prosić opieki

I wstawiennictwa dla miasta, kraju
Tak się przyjęło i jest w zwyczaju

Powstał skarb wielki Januarego
Nie ma on w świecie sobie równego

Skarby brytyjskie czy skarby cara
To nie ta wartość i nie ta miara

29.10. 2013

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Jeżyk

[link widoczny dla zalogowanych]

Jeżyk

DAWNY HUSÓW

Tamten Husów kto pamięta
Na co dzień boso, buty od święta

Które wkładano tuż przy kościele
Błotniste drogi w nich kałuż wiele

Kapusta z grochem kraszona smalcem
Lub kromka chleba, często z zakalcem

W domowym piecu chleb był pieczony
I znakiem krzyża przyozdobiony

Podziękowanie w tym znaku wiary
Za chleb powszedni,wszelakie dary

Na liściu chrzanu był wypiekany
Gdy bochen upadł, był całowany

Krzakiem jaśminu zdobiona chata
Pokryta strzechą i nie bogata

Pod oknem malwy i macierzanki
Co dają zapach w wieczór i ranki

Mały ogródek, sztachety w płocie
Jakaś ławeczka by po robocie

U jaśnie pana w miejscowym dworze
Czy to przy żniwach czy na ugorze

Móc wyprostować plecy schylone
I ciężką pracą dłonie zmęczone

Skrzypiący żuraw blisko w ogrodzie
I żab kumkanie w wieczornym chłodzie

W pobliskiej rzeczce raki i ryby
W husowskim lesie dorodne grzyby

Zielona rzęsa w przydrożnym rowie
I to porosłe brzegiem sitowie

Strumyki, jary z dziką jeżyną
Zwaną w Husowie też ostrężyną

Pastuch co goni krówki z pastwiska
I dym wznoszący się z kartofliska

Pastuszy zwyczaj gdy ogień płonie
Upiec kartofle i ogrzać dłonie

A gdy już zima kobiercem białym
Okryła pola w Husowie całym

W okół się ściele biała poświata
Białym kobiercem przykryta chata

Był też kościółek mały, drewniany
Stał tuż przy drodze, nie malowany

Pokryty gontem, z dzwonem na wierzy
Którym wzywano tu do pacierzy

Obok za drogą, dziedzic Husowa
Mały szpitalik tu wybudował

By służył ludziom chorym, cierpiącym
Żadnej pomocy już nie mającym

Przeznaczył dla nich kilka mórg ziemi
Bo chętnie dzielił się z ubogimi

Opodal drogi nieco na dole
Wsiowy sekretarz miał swoje pole

Jan Rak, bo o nim tu będzie mowa
Dziś jest ozdobą, dumą Husowa

Wyrastał w biedzie i niedostatku
Dla nas swą chatę zostawił w spadku

Choć wymagała starań i troski
Dzisiaj jest chlubą dla całej wioski

Po latach został szkoły patronem
Za swoje wiersze w lata minione

Dwie olejarnie gdzie w końcu roku
Olej tłoczono, z rana do zmroku

Drewniana prosta dawna technika
Olej tłoczono ze słonecznika

Lecz częściej z prosa i nasion lnianych
Ten był najczęściej tu wytłaczany

A na wigilię, na pierwsze danie
Zwykle z cebulką był podawany

W krajobraz wioski też się wpisały
Dawne wiatraki co przez dzień cały

Mieliły ziarno z wiatru pomocą
Przez cały dzionek, także i nocą

Wspomnieć należy budynek mały
Drewnianą szkołę, na dwa oddziały

To w niej zabłysnął promyk oświaty
Dla tej młodzieży z przed wielu laty

Skromne początki lecz sukces duży
Dziś murowana i świetnie służy

To z niej wyrośli liczni kapłani
Po dzień dzisiejszy tu wspominani

Ludzie nauki, nauczyciele
Którzy dla wioski czynili wiele

Światli Oborscy szkołę wspierali
Pod jej budowę ziemię oddali

Ich mały dworek w zielonym parku
Było tu gwarnie, jak na jarmarku

A dworska służba gdy dzień się budził
Rankiem do pracy szło wielu ludzi

Czy to przy żniwach w skwarze,spiekocie
Czy w chłodną jesień w deszczu i słocie

Minęły lata, dworek w ruinie
Po którym wkrótce pamięć zaginie

Jeżyk 13. 11. 2013

[link widoczny dla zalogowanych]