Tu ciągle nowe--- wiersze Jeżykowe

Jeżyk

W najbliższą niedzielę, siódmego kwietnia, obchodzić będziemy najważniejsze święto w współczesnej historii kościoła. Święto Miłosierdzia Bożego. Minęło wiele lat zanim to święto uznali hierarchowie kościoła. Dzisiaj obraz Miłosierdzia Bożego jest obecny w wielu kościołach a także w naszych mieszkaniach. To czego oczekiwał Jezus zostało wypełnione a modlitwy, koronki do Miłosierdzia Bożego stały się już zwyczajem w naszych kościołach

ŚWIĘTO MIŁOSIERDZIA BOŻEGO

Wędrówka przez życie to droga nie łatwa
Tę świadomość mają i starsi i dziatwa

Jak iść dobrą drogą, kto tu pomóc może
Ratunek jest jeden- Miłosierdzie Boże

Siostrze Faustynie gdy trwała w skupieniu
Objawił się Jezus w niezwykłym widzeniu

Słowa które wyrzekł, znane dziś na świecie
Prosił by ufała mu jak małe dziecię

Przekazał jej także inne swe pragnienie
By przenieść na płótno niezwykłe widzenie

Swą wolę przekazał tej prostej osobie
Umieścisz też słowa "Jezu Ufam Tobie"

I drugie życzenie które ją przerasta
By obraz ten czciły i wioski i miasta

Gdy całe narody w mej ufności trwają
Mego miłosierdzia i łaski doznają

Niech pierwszą niedzielę tuż po Wielkanocy
Uczynią mym świętem, by we dnie i w nocy

Cześć mi oddawano a obraz w kościele
Da wam ukojenie i łask moich wiele

W niemałej rozterce Faustyna została
Jak obwieścić światu że Pana widziałam

Kto uwierzy w słowa prostej zakonnicy
Kto da temu wiarę, kto się z nimi liczy

Minęło lat wiele gdy kult Miłosierdzia
Stolica Piotrowa z uznaniem potwierdza

Dziś w każdym kościele obraz umieszczony
Czcią i nabożeństwem zawsze otoczony

Józef Jeżowski

Jeżyk

FARYZEUSZ I GRZESZNICA

Pewien faryzeusz, Szymon miał na imię
Zaprosił Jezusa do siebie w gościnę

Przyszła też kobieta w okolicy znana
Z lekkich obyczai, siadła u nóg Pana

Łzą skrapia mu stopy, wyciera włosami
Troskliwie namaszcza stopy wonnościami

Olejkiem nardowym, wyciągniętą dłonią
Który zapach niesie z delikatna wonią

Zniesmaczony Szymon pomyślał w skrytości
Chyba Rabbi nie wie kogo w domu gości

Lecz Jezus uprzedził jego złe myślenie
Odpuszczenie grzechów to jej wybawienie

Przytacza mu przykład, gdy dwóch wierzycieli
Dług mały i duży zaciągnięty mieli

Obydwóm darczyńca swój dług podarował
Który z nich najbardziej będzie mu dziękował

Czy ten który dług miał niewielki i skromny
Czy może ten drugi, co dług miał ogromny

Spojrzał na kobietę i rzekł do Szymona
Dzisiaj ta kobieta z grzechów oczyszczona

Za swoje występki bardzo żałowała
I własnymi łzami stopy obmywała

Odejdzie w pokoju już bezgrzeszną drogą
Grzechy które miała ciążyć już nie mogą

To ojcowska dobroć co wybaczać umie
Ta właśnie kobieta dobrze to rozumie

Co jej uczyniłem niech przykładem będzie
Ja jestem miłością, dla wszystkich i wszędzie

Jeżyk

Jeżyk

Konkursowy "sukces" Kwasny

Jeżyk

BALLADA O BŁASZKIEWICZU

Był w Husowie człowiek znany w całej gminie
O którym tu nigdy pamięć nie zaginie

Roztropny i mądry z pomysłem na życie
Otwarty na ludzi, nie działał tu skrycie

Swą wiedzę młodzieży chętnie przekazywał
Rankiem na Mszy świętej co niedzielę bywał

W pobliżu ołtarza w swojej ławce siadał
Na lekcjach historii wiele opowiadał

Szczególnie zaś cenił co w ziemi ukryte
Świadectwa przeszłości przypadkiem zdobyte

Krzemienne toporki i myśliwskie groty
Zachęcał by szukać, dodawał ochoty

Wszak to ślad pradziadów którzy na tej ziemi
Kamienne narzędzia rękami swoimi

Tworzyli by przeżyć w tamtych trudnych czasach
Dziś się odnajdują na polach i w lasach

Stworzył też wystawę znalezisk z przed laty
Zbiór niepowtarzalny, cenny i bogaty

Swą pasją wzbogacił historie tej ziemi
Wtedy wspólnie z nami, uczniami swoimi

Ucząc nas szacunku do praojców trudu
Tamtej społeczności husowskiego ludu

Zbudował nam szkołę, gdy stara, drewniana
Wtedy na trzy klasy, dziś jest murowana

Przestronna wygodna i będę tu szczery
W jej murach uczono mnie pisać litery

Tu zacny ksiądz Julian uczył mnie o Bogu
Na lekcjach religii, tuż u życia progu

Za ich trud i pracę wdzięczni husowianie
Składają im z serca swe PODZIĘKOWANIE

Jeżyk. 29 04. 2013

Jeżyk

MAJOWE PIEŚNI MARYJNE

Małe kapliczki licznie rozsiane
W majowy wieczór znów rozśpiewane

To stary zwyczaj w miesiącu maju
Od dawnych czasów tu w naszym kraju

Maryjnej pieśni dźwięki się niosą
Gdzieś tam wysoko hen, ku niebiosom

Na polach welon mgły już się ściele
Tu pieśń rozbrzmiewa niczym w kościele

Matka Najświętsza, Polski Królowa
Niech w swej opiece nasz kraj zachowa

Król Jan Kazimierz składał Jej śluby
A naród prosił..... broń nas od zguby

Od nieszczęść, wojen i wszelkiej klęski
Odtąd wychodził zawsze zwycięski

Czy to z rozbiorów, wrogiej nawały
Pod Twą opieką dziś znów jest cały

Czy też gdy wrogie chordy ze wschodu
Prą, by zniweczyć wolność narodu

Żołnierzom dałaś niezwykłe męstwo
I Cud nad Wisłą, nasze zwycięstwo

Dziś Cię prosimy Matuchno droga
Wspieraj nas nadal, prowadź do Boga

Niech wiara Ojców tu pozostanie
W majowej pieśni przyjm to błaganie

Józef Jeżowski, Jeżyk 1. 05. 2013

Jeżyk

GŁAZ

Tuż przy wąskiej dróżce
Gdzie zielenił las
Leżał głaz ogromny
Nie zniszczył go czas

Liczne mchy i glony
Miały tu siedlisko
Pokrył się zielenią
Strumyk płynął blisko

Z kryształową wodą
Co daje ochłodę
A głaz jak dziewczyna
Spoglądał wciąż w wodę

I martwił się wielce
Ze brak mu urody
Nie trudno to sprawdzić
Patrząc w lustro wody

Gdy minęła burza
Łuk tęczy się zjawił
Dostrzegł ją na niebie
I szczerze rozbawił

Wreszcie się przekonał
Jak piękne jest życie
Gdy łuk barwnej tęczy
Spostrzegł na błękicie

To znak jest od Boga
Jak głosi podanie
Nie będzie potopu
Gdy tęcza powstanie

Jeżyk

Jeżyk

MATKA

Ta która kocha sercem matczynym
I do swych dzieci wyciąga dłonie
Choć z lat dziecinnych dawno wyrośli
Matczyna miłość w jej sercu płonie

Jej ciemne włosy srebrem pokryte
Na twarzy zmarszczka się pojawiła
Chce nadal służyć w każdej potrzebie
Taka jest właśnie miłość matczyna

To nic że postać wiekiem schylona
Pozostał uśmiech pełen uroku
I dobre ciepłe serce matczyne
Co trwa niezmiennie przy twoim boku

I nie jest ważne ile masz latek
Chce być przy tobie aż do ostatka
To piękno w prostym zawarte w słowie
Które dziś czcimy, to słowo MATKA

Józef Jeżowski

Jeżyk

ZRÓBCIE MU MIEJSCE
PAN IDZIE Z NIEBA...

Uroczyście jak co roku
Wielkie tłumy już w kościele
Wnet procesja się formuje
Komunijnych dzieci wiele

Białe suknie, barwne wianki
I koszyczki pełne kwiatów
By uścielić drogę Panu
Płatkiem z róży i bławatów

Płyną słowa święty, święty
Mnóstwo kwiatów pod stopami
Ten co oddał za nas życie
Jest w procesji razem z nami

W swej asyście przy kapłanie
Oddział straży w pełnej gali
A orkiestra swą muzyką
Wszechmocnego Boga chwali

To jedyne święto w roku
Kiedy swemu Stwórcy w darze
Na ulicy pośród kwiatów
Wznosimy cztery ołtarze

Kapłan Hostię wznosi w dłoniach
Więc pokornie schylmy czoło
Wszak przez ręce dziś kapłana
Błogosławi Bóg wokoło

Naszym domom, łąkom, sadom
Naszej pracy, dobytkowi
I rodzinom i sąsiadom
Przyjaciołom i krajowi

Ukryty w kruszynie chleba
Który wtedy stał sie Ciałem
Zamieszkał wśród ludu swego
Pozostając w krążku białym

Dziś odwiedza nasze miasta
Nasze wioski i zagrody
Od wyniosłych szczytów Karpat
Aż po brzegi wielkiej wody

Polski naród tą tradycję
Od stuleci podtrzymuje
I jak nasi praojcowie
Wierność Bogu obiecuje

Jeżyk
Na św. Bożego Ciała 30. 05. 2013

Jeżyk

E-mail ze Śląska

Kilka dni temu otrzymałem sympatyczny mail ze Śląska od prof.dr.hab. inż. Tadeusza Puchałka, autora wydawnictw naukowych, działacza społecznego, redaktora artykułów piszącego do Śląskiej Gazety. :

Szczęść Boże... Nie, nie jestem księdzem Witam sie z Panem naszym śląskim pozdrowieniem. Jestem Ślazakiem, piszę o tej mojej pieknej krainie. Przypadkiem szukając właśnie poezji, by ukwiecić i wzbogacić pięknym słowem teksty które dziś piszę do prasy regionalnej a mowa jest w nich o Bożym Ciele, tak więc przypadkiem natrafiłem na pana stronę. To wspaniałe wiersze, mamy wielu wspaniałych poetów a pan jest jednym z nich, potrafi pan i zna pan język swojej duszy bo przecież poeta to nie kto inny jak człowiek który mówi językiem swojego wnętrza. Chciałem zapytać czy za zamieszczeniem źródła mógłbym moje teksty wzbogacić pańską poezją?

Piszę o wierze katolickiej, o Polsce którą kocham na równi z moja krainą śląska. Piszę o bohaterach śląskich, naszych męczennikach za Polskę o których nie wiele wiadomo. Moim hasłem jest pojednanie, krytycznie wypowiadam sie o odchodzeniu od prawd wiary i laickiemu stylowi życia. Moje teksty wzbogacam często fragmentami wierszy oczywiście za zamieszczeniem źródła. Co pan o tym myśli? telefon kontaktowy 32/ 235 35 53.

Z wyrazami szacunku Tadeusz Puchałka.

Ps
Ponieważ pod żadnym z moich wierszy na stronce nie pojawił się zapis : "Kopiowanie zabronione" moja odpowiedz nie mogła być przecząca Wesoly

Jeżyk

Jeżyk

OPATRZNOŚĆ BOŻA

Czym jest Opatrzność,czy może czuwaniem
Wszechmogącego nad losami świata
By wszystko biegło zgodnie z bożym planem
Przez długie wieki i przez wszystkie lata

To co już było, co w przyszłości będzie
Za jego wiedzą stać się tylko może
Wysokie góry, bezkresne przestworza
Są Twoim dziełem wszechmogący Boże

Okrutne wojny, wielkie kataklizmy
Nie ujdą nigdy bożej uwagi
Susza i powódź która niszczy wszystko
Czy różnorakie pełne grozy plagi

Czemu ma służyć rozmaitość zdarzeń
Których doświadcza ludzkość poprzez lata
Czy za odejście od przykazań bożych
Już nas spotyka niechciana zapłata

Czy źle rozumię tajemnicze słowo
W głębi mej wiary trawle zapisane
Które nadzieję wciąż we mnie budzi
I przypomina kto tu jest Panem

Chcę zawsze ufać Twojej Opatrzności
I miłosierdziu co tak kochać umie
Nawet gdy zbłądzę w mej wędrówce życia
Ona wybaczy i mój błąd i zrozumie

Niech myśl ma biegnie zawsze w tamtą stronę
Gdziekolwiek będę tu na tym świecie
Wiem ze Opatrzność czuwa nade mną
Bo Bóg mnie kocha jak swoje dziecię

Jeżyk

Słówko do Baa...."Twórcza inwencja" wprawdzie pojawiła się Mruga

ale wiersz powstał inny, nie o zespole "Markowianie"

SIEJĘ ZIARNO

Ziarno sieję na ugorze
Zechciej mi w tym pomóc Boże

Spraw by padło nie na skałę
By zakwitło ziarnko małe

Kwieciem które zdobi duszę
Więc się bardzo starać muszę

Tyle ludzkich upodobań
Tyle gustów i zachowań

Jak mam trafić w głębię duszy
Bukiet słów który poruszy

Twarde i nieczułe serce
Wesprzeć w życia poniewierce

Chcę by plon był na tę miarę
By ubarwił życie szare

Tyle wokół jest trudności
Rozpacz, smutek w secu gości

Gdy brak chleba i brak pracy
Tak dzisiaj żyją rodacy

Niech więc słowo które sieję
Będzie wsparciem, da nadzieję

Że nadejdą takie chwile
Kiedy czas upłynie mile

Będzie radość i dostatek
Szczęście naszych ojców, matek

I nadzieja, jak przed laty
Wróci w progi naszej chaty

Jeżyk. 20. 06 2013

Jeżyk

Jeden z moich internetowych znajomych napisał wiersz o Jeżyku Wesoly

JEŻYK

Pamięć odtwarza nasze istnienie
miejsca zatarte przez czasu kurz
budzi do życia martwe sumienie
do zasypanych dociera złóż.

Kamienna góra wytrzeszcza gały
w kierunku morza promyk przenika
gdzieś tam daleko jej chłopiec mały
wzrósł w Koszalinie w postać Jeżyka.

Dobre wyniosłeś w sercu nawyki
wracasz do źródła swym poematem
usłysz radosne ziomków okrzyki
że zawsze będziesz Ty naszym bratem.

Autor : Henryk Gil - globus

Jeżyk

Wprawdzie wiersz nie na czasie, ale odnalazłem go w swoim notatniku wiec dla porządku wklejam

WIELKANOCNE ŚNIADANIE

Po długim poście, aż sześć tygodni
Miło przy stole usiąść wygodnie

Starsi i młodzież, rodzina cała
Już się w pokoju dużym zebrała

Stół już nakryty, koszyk, baranek
Białej kiełbasy okrągły wianek

Święconym jajkiem ojciec nas dzieli
Wszyscy życzliwi, mili weseli

Składa życzenia, szczęścia radości
Dzieli święconką rodzinę, gości

A wczesnym rankiem gdy dzień sie budził
Na Rezurekcji już tłumy ludzi

Pan powstał z grobu,choć cierpiał wiele
Teraz po męce w naszym kościele

Grób został pusty, pierzchły już straże
My zaś swe serca dla niego w darze

Chcemy dziś złożyć w podziękowaniu
I godnie uczcić po Zmartwychwstaniu

Jeżyk 24. 04. 2013

Jeżyk

BURZA

Choć niebo w spiekocie od rana dziś stało
Wnet nadciągły chmury, w okół poszarzało

Wzmógł się powiew wiatru, dalekie odgłosy
Jasne błyskawice rysują niebiosy

Spłoszone bydełko gdy grom z nieba spada
Porywisty wicher burzę zapowiada

Wirują w powietrzu źdźbła trawy, kąkole
Pociemniało niebo, poszarzało pole

Granatowe chmury ponad ziemią nisko
Wiatr uderzył z siłą w czarnych wron siedlisko

Wzbiły się w powietrze prądem uniesione
Wirują bezładnie, każda w inną stronę

Pastuszek znak krzyża czyni po kryjomu
Ratuj dobry Boże i chroń nas od gromu

Zdjął nakrycie głowy wszak z Bogiem rozmawia
To stara tradycja od dziada, pradziada

Drugi zas pochylił nisko swoją głowę
Na deszcz wystawiając tę większa połowę

Stopy w strugach wody, przemokłe odzienie
To pastuszej doli uroki i cienie

Jeżyk 26.06. 2013

(obrazek do wiersza: [link widoczny dla zalogowanych] )