Tu ciągle nowe--- wiersze Jeżykowe

Jeżyk

NA DRODZE ŻYCIA

Dawno, dawno temu, przed wielu latami
Poznałem dziewczynę z czarnymi włosami
Czy wpadła mi w oko ?, Cóż to za pytanie
Kto dobrze zna życie, zna odpowiedz na nie

Dziewczyna jak zjawa, raz jest, to znów znika
Tak jak drogi kamień,z rąk wciąż sie wymyka
Niekiedy myślałem, czy znów się pojawi
Czy swego istnienia jakiś ślad zostawi

Nadzieja jest często zwierciadła marzeniem
Czy ładna dziewczyna zostanie wspomnieniem ?
Któż zna boże plany i boskie zamiary
Dla spełnienia których potrzeba ofiary

Dziś kiedy z dystansu spoglądam w tę stronę
Na kawałek życia i lata minione
Odnoszę wrażenie że to co nam dane
W naszej księdze życia było zapisane

Zmierzamy do celu krętymi ścieżkami
Które nam wyznacza ten co ponad nami
Kieruje losami narodów i świata
Raz szczęściem pokoju, raz troską przeplata

Mój temat zaczęty ale nie skończony
W księgach mej parafii jest on uwieczniony
Ta ładna dziewczyna co była w ukryciu
Dziś jak dobry anioł, pomaga mi w życiu

Jest dobra i mądra,i wierna i stała
Jest tą, co Opatrzność za żonę mi dała
Wdzięczny jestem Bogu za to, że na drogę
Którą przebyć muszę, postawił osobę

Co ma dobre serce i szlachetną duszę
O większy skarb w życiu zabiegać nie muszę
Za wszelkie starania i za dobre życie
Kochanej żoneczce dzięki składam skrycie

Józef Jeżowski 20. 12. 2009

--#--#--#--

KRZEW MOJŻESZA (Dyptam)

Gatunek rzadki, prawem chroniony
Próżno go szukać gdzieś pośród lasów
Ma silny zapach i ładne kwiaty
Znany od dawnych biblijnych czasów

Kiedy to Możesz rozmawia z Bogiem
Który mu mówi by zdjął sandały
Bo stąpa przecież po Ziemi Świętej
A krzew choć płonął, pozostał cały

Tutaj poznaje boże zamiary
Iż wyprowadzi Naród Wybrany
Z ziemi egipskiej, z domu niewoli
Bóg miłosierny i Pan nad Pany

Na Górze Synaj Bóg zdradza imię
JAHWE,które oznacza,był,jest i będzie
Niezwykłe, wzniosłe i tajemnicze
Znane do dzisiaj na świecie wszędzie

Józef Jeżowski

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Jeżyk

SKANSEN W MARKOWEJ

Wioska Markowa zaprasza w progi
Tu poznać można ten czas ubogi

Gdy ręczna praca była symbolem
A sochą z drewna orano pole

Łatwo tu wrócić w odległe lata
Gdzie dom drewniany, pod strzechą chata

W niej izba mała, stołki i ławy
Czas choć miniony, jakże ciekawy

Święte obrazy zdobią tu ściany
I Matka Boska, ta z Ostrej Bramy

Przed którą wspólnie rodzina społem
Modły wznosiła z schylonym czołem

Spotkać tu można warsztat ich pracy
Kuźnię, gdzie konie kuli wieśniacy

Z dużym poddaszem na parę koni
By w niepogodę można się schronić

Warsztat stolarski z sprzętem i stołem
Grubą obręczą okutym kołem

Sprzęt różnoraki, cyrkle i strugi
Tu stolarz tworzył brony lub pługi

Jest olejarnia skąd olej zdrowy
Trafiał na stoły ludzi z Markowy

A w dzień wigilii na pierwsze danie
Tuż po modlitwie "Błogosław Panie"

Razem z cebulką i szczyptą soli
Zajadał każdy z chlebem do woli

Chałupa kmieca, duża, bogata
Pamięta tamte odległe lata

W niej warsztat tkacki gdzie płótno tkano
W zimowe dzionki już wcześnie rano

Chata biedniacka, skromna i mała
Strzechą ze słomy pokryta cała

W niej małe okna, z gliny podłoga
W takich warunkach ludność uboga

Spędzała życie w biedzie i znoju
W trosce o strawę i w niepokoju

O swe przetrwanie gdy mroźna zima
A ziarna w skrzyni w spiżarni nie ma

Tuż obok płotu duża stodoła
I wiele sprzętu wiejskiego sioła

Konny wasązek, wozy z letrami
Sochy i radło, brony z kolcami

Wyglądem kusi szkoła drewniana
W starych kronikach już wspominana

Tu tlił się promyk wiedzy, oświaty
Tutaj też młodzieży przed wielu laty

Szła by się uczyć wiedzy wszelakiej
Poznawać pisma przedziwne znaki

Jest stary wiatrak, symbol tej ziemi
Był tu od wieków bo między swymi

Służył wytrwale we dnie i w nocy
Nie potrzebując ludzkiej pomocy

Gdy wiatru podmuch sprawił nie mały
By jego skrzydła się obracały

A duży kamień, tryby, przekładnie
Zmielą tu ziarno na mąkę ładnie

Na chleb komiśny albo razowy
Smaczny i miękki i bardzo zdrowy

Dawne zabytki starej kultury
Przetrwały lata i czas ponury

Pożogę wojny, czas PRL-u
Dziś służą wiedzą dla osób wielu

I niech tak będzie, niech tak zostanie
Tu się należy duże uznanie

Ambitnym ludziom iż swoją pracą
Służą historii i ją bogacą

A tym co Skansen zechcieli zwiedzić
Na zakończenie chcę tu powiedzieć

Iż wieś Markowa, duża, bogata
Znów chce Was gościć na przyszłe lata

Józef Jeżowski

[link widoczny dla zalogowanych]

Ps.
Pan Kazimierz Wyczarski prosił mnie o napisanie wiersza o markowskim skansenie, i tak to wyszło

Jeżyk

NA SKRZYDŁACH.....

Na skrzydłach pamięci powracam w te strony
Gdzie rzeka Husówka i ten park zielony

Aleja lipowa i ten Księży Las
I dworek Oborskich, który zabrał czas

Chata mych rodziców po środku ogrodu
Tuż obok sąsiadów, na górce, od wschodu

I sklep na kamionce, choć nieco na dole
Wcześniej olejarnia gdzie tłoczono olej

Żywo w mej pamięci wpisała się szkoła
Gdzie młodzież husowska co ranek, wesoła

Szła tu na naukę,wcześnie, z ranną rosą
Ci bogatsi w butach, a biedniejsi boso

z tornistrem na plecach i z dobrym humorem
Przychodziła rano, wracała wieczorem

Dziś szkoła w rozkwicie, rozbudowywana
Jan Rak jej patronem, postać wszystkim znana

Choć był samoukiem,wiedzę sam zdobywał
Swoje wiersze, dumki skwapliwie spisywał

Myśl moja niezmiennie wiąże się z cmentarzem
Tu zacny ksiądz Piela swej parafii w darze

Zbudował kaplicę, styl piękny, bogaty
Tu złożył rodziców, sam spoczął przed laty

Zacni husowianie tutaj spoczywają
Choć minęły lata, w pamięci wciąż trwają

Ksiądz Julian co z troską kościół remontował
W wdzięcznej się pamięci husowian zachował

Ignacy Błaszkiewicz, postać bardzo znana
W księdze "Monografia" pięknie opisana

Jego małżonka, niech Bóg ją nagrodzi
Za jej dobre serce dla husowskiej młodzi

I zacni Oborscy, choć dworek w ruinie
Pamięć o dziedzicach nigdy tu nie zginie

I wspomniany wyżej mieszkaniec tej chaty
Dziś jest w niej muzeum, mieszkał tu przed laty

W pamięci odwiedzam wyżyny, potoki
Ze wzniesienia Patria ten widok szeroki

Ulubione miejsce to Księża Figura
Widok stąd wspaniały, horyzont gdzieś w chmurach

I ten stary kościół świętego Andrzeja
Dzieło naszych dziadków, którego już nie ma

Jedynie na zdjęciu wzniosłe jego mury
Został rozebrany, to prawo natury

I tamten drewniany, z ryciny mi znany
Choć minęły lata, ciągle wspominany

Józef Jeżowski

[link widoczny dla zalogowanych]

Jeżyk

SUNDAVILLE

Jak piękna dziewczyna, lubi być w półcieniu
Chętnie też się wspiera na czyimś ramieniu

Bardzo sobie ceni podpory lub kije
Gdy brak ich w pobliżu, po ziemi się wije

Karminowe kwiaty wabią swą urodą
Nie wymaga troski, nie tęskni za wodą

Pięknie też ozdabia loggie i balkony
Cieszy wzrok gdy taras jest nią ozdobiony

Dla tego polecam to wspaniałe pnącze
Co ma wiele kwiatów, chociaż nie tysiące

Jeśli przekonałem panów, miłe damy
Zachęcam odwiedzić progi Castoramy

Pobliską kwiaciarnię czy sklep ogrodniczy
Gdzie jest wiele kwiatów, kto je tam policzy

Cena jest nie wielka, bo dwadzieścia złote
Gdy nie jest daleko, można na piechotę

Albo samochodem wraz z całą rodziną
Gdy kupisz sundawille, złe humorki miną

Jest smukła, jest piękna jak dziewczyna młoda
W karminowych kwiatach właśnie jej uroda

I w pięknym pokroju, liść krągły, błyszczący
Dla ciekawskich powiem, kwiat nie jest pachnący

To jednak nie problem, bo nie w tym uroda
Sundaville wygląda tak jak panna młoda

Zachwyca urokiem, subtelnym pokrojem
W tym sezonie nadal jest wielkim przebojem

Józef Jeżowski

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Jeżyk

SERCE ZA SERCE

Dobrze gdy tak się życie układa
Gdy jest wzajemność i dobra rada

Gdy zrozumienie ubarwia życie
I gdy jest miłość jawnie i skrycie

Szczęście różnymi chadza drogami
Wciąż nim kieruje ten co nad nami

Niekiedy ciężar życia zbyt duży
Ktoś kto ma wspierać,bardzo źle służy

Jest jak to brzemię,ciężkie,niechciane
Co ciągle nową otwiera ranę

Która wciąż krwawi przez długie lata
Za dobre serce to zła zapłata

Jak można zmienić złe wzajemności
Gdy w drugim człeku tyle jest złości

Czy fakt cierpienia za cudze grzechy
Może dodawać choć ślad pociechy

Wciąż trudne dla mnie jest zrozumienie
Dobroć za dobroć czy za cierpienie

Sądzę że pierwsze wchodzi w rachubę
Drugie jest błędem bo daje zgubę

Nagradzać za coś niezasłużone
To jak przekleństwu dawać koronę

Jak mam rozumieć te przykazania
Które mi każą że bez wahania

Nadstaw policzek gdy ktoś uderzy
Gdy zło i podłość wokoło szerzy ?

Sprawa subtelna nie na mą głowę
Choć latek liczę ponad połowę

Nagródź złoczyńcę gdy coś ukradnie
Czy tak jest dobrze i czy tak ładnie?

Wiem że to przeczy ludzkiej naturze
To jakby mrówka przeciwko gorze

Więc oświeć Boże me pojmowanie
Co jest właściwe niechaj się stanie

Wszak wciąż wyznaję Twe przykazania
Które mi każą by do kochania

Wciąż być gotowy, również tych ludzi
Których uczynek mą niechęć budzi

A nawet więcej, niechęć i grozę
Którą przełamać Ty tylko możesz

Wiem że przede mną daleka droga
By pojąć dobroć i mądrość Boga

Która nam karze kochać bliźniego
Nie bacząc ile uczynił złego

A więc Cię proszę w wielkiej pokorze
Naucz mnie kochać tak jak Ty Boże

Jeżyk 30. 07. 2012

Jeżyk

STRONKA MOJEJ SZKOŁY

Czy jest ciekawa, któż mi podpowie
Wciąż sprzeczne myśli chodzą po głowie

Czy może nudna i nie na czasie
Czy pewne zmiany wprowadzić da się ?

Styl, forma, treści czy lepsze zdjęcia
Coś co szokuje, nie mam pojęcia

Wciąż ją ubarwiam zdjęciem lub słowem
A więc z laptopem zawsze gotowym

Gdy wolna chwila znów się pojawi
A żonka wolny czas mi zostawi

Utrwalam słowem myśli przelotne
Niekiedy z rymem,często przewrotne

Gdy skwarny dzionek,słońce w spiekocie
Lub dni mijają w deszczu i słocie

Niekiedy piszę też późną nocą
W srebrnej poświacie gwiazdy migoczą

Tajemny nastrój mego ogrodu
Ożywczy powiew nocnego chłodu

Wtedy me myśli nie rozproszone
Biegną najczęściej w wiadomą stronę

Do mych kolegów i koleżanek
Które witałem w szkole co ranek

Ślad chcę zostawić czasu co minął
W pisanym słowie, aby nie zginął

Obraz tych latek miłych, kochanych
Tu wierszem zwykle opisywanych

Może przetrwają w pisanym słowie
Bo za lat parę któż je opowie ?

Jeżyk 29. 07. 2012

[link widoczny dla zalogowanych]

Jeżyk

ŚWIĘTO MATKI BOSKIEJ ZIELNEJ

Dziś święto Zielnej w naszym kościele
Piękna tradycja i wspomnień wiele

Od prapradziada przez lata całe
Bukiety ziela Matce na chwałę

Niesiono przed jej święte ołtarze
By je poświęcić jak zwyczaj karze

Z maryjną pieśnią, starym obrzędem
Dzień Wniebowzięcia rolniczym świętem

To wyraz hołdu, żniwnego trudu
Za dobre plony wdzięcznego ludu

Który nie rzadko cierpiał niedole
Gdy marne plony wydało pole

I cieniem kładł się głód, niedostatek
Gdy brakło chleba dla naszych dziatek

Wdzięcznym więc sercem nasi rolnicy
W hołdzie dla Marii, Bogurodzicy

Składają dzisiaj dla niej w podzięce
Z pól i ogrodów kwiaty i wieńce

Tak czynił pradziad w czasach zaboru
Z pod wiejskiej strzechy czy też ze dworu

A piękny zwyczaj by święcić ziele
Stał się tradycją w naszym kościele

W dniu Matki Boskiej Zielnej napisał

Józef Jeżowski 15.08. 2012

[link widoczny dla zalogowanych](zdjęcie"zapożyczone" z husowskiej" stronki. Brak własnego Zalamany

Jeżyk

RZECZPOSPOLITA

Niech Najjaśniejsza Rzeczpospolita
Będzie przykładem i niech rozkwita

By nasza młodzież która za chlebem
Szuka wciąż pracy pod obcym niebem

Tu w naszym kraju, nad polską Wisłą
Budować zechce swą godną przyszłość

Wielkość Ojczyzny w dumnym narodzie
Walczył wszak ko nią w głodzie i chłodzie

Na wielu frontach, na obcej ziemi
Dziś niech buduje tu, miedzy swymi

Dostatnią przyszłość na lata długie
W zakładzie pracy, w polu, za pługiem

Wspierać też trzeba tych którzy w biedzie
Gdy marne zdrówko, gdy się nie wiedzie

Gdy los zbyt ciężką próbę zgotował
Kłopotów, troski nie pożałował

Na wsi zostają babcie i dziadki
Tu dożywają swych dni ostatki

Więc pustoszeją wioski i sioła
I ten stan rzeczy o pomstę woła

Zająć się trzeba polską rodziną
Stworzyć warunki nim lata miną

Dziś w naszym kraju ciągłe afery
Kto mówi prawdę,kto jest tu szczery

Tylko dla swoich stołki, posady
Nie jasne sprawy i chytre zdrady

Liczy się kasa a nie sumienie
To naszej władzy blaski i cienie

J. Józef. 18. 08. 2012

Jeżyk

Jeżyk

CZŁOWIECZY LOS

Któż go opisze wiersza słowami
Gdy tyle zdarzeń jest już za nami
A pociąg życie pędzi w nieznane
Kto tu służącym a kto tu panem ?

W jakich kryteriach patrzeć na sprawę
Dla jednych życie barwne, ciekawe
W dostatku płynie roczek za rokiem
Każdy zazdrosnym spogląda okiem

Jest własna firma, willa z ogrodem
Ciepłe mieszkanie, nie wieje chłodem
Sauna i salon i merc w garażu
I trójka dzieci, są już po stażu

Nie wszystkim jednak życie się ściele
Chociaż o szczęściu marzy tak wiele
Ten i ów szuka "skarbów" w śmietniku
Ubiegły roczek znów na odwyku

Niekiedy jakaś fucha się zdarzy
O stałej pracy można pomarzyć
Tani papieros dzieli na czworo
I głodnych dzieci w izbie pięcioro

Los nie po równo karty rozdaje
Dla jednych życie toczy się majem
W promieniach słońca upływa życie
Zawsze w dostatku i dobrobycie

Innym wciąż kładzie kłody pod nogi
Świat chociaż piękny, dla nich ubogi
Skromne marzenia wciąż do spełnienia
Ja już się żegnam, cześć, do widzenia

Józef Jeżowski

Jeżyk

MÓJ KOT FRODO

Lubi swe drzemki na mej kanapie
Czasem zasypia i wtedy chrapie

Albo odmawia swoje pacierze
Uwielbia mleczko,najchętniej świeże

Kefir lub zsiadłe, albo twarożek
Lub suchą karmę, choć nieco gorzej

Niekiedy drzemie tuż za laptopem
Spogląda na mnie swym kocim okiem

Uważnie śledzi co znowu tworzę
I pewnie myśli...z nim coraz gorzej

Bez przerwy klika, ciągle w skupieniu
Zamiast na słońcu, znów siedzi w cieniu

Ma swe zwyczaje dość nie typowe
Gdy nad miseczką myje swą głowę

Łapkę umacza ostrożnie w wodzie
Zadość chce czynić swojej urodzie

Ma inny zwyczaj, też bardzo miły
Którym ujmuje, już nie mam siły

Gdy odpoczywam,zwykle wieczorem
Chwila wytchnienia z telewizorem

Obok małżonka moja kochana
Frodo wnet wchodzi mi na kolana

I znowu mruczy swoje pacierze
Chyba mnie lubi, mocno w to wierzę

Jeżyk

[link widoczny dla zalogowanych]

Jeżyk

O JESIENI

Choć nie proszona, znów się pojawia
W ostatnie roku miesiące
Mgły nad polami, kobierzec z liści
I kropel deszczu tysiące

Jesienne dzionki już coraz krótsze
Zmierzch coraz szybciej zapada
A nad polami krąży i kracze
Wron czarnych cała gromada

Niekiedy pola w szatę ubierze
Z białego puchu utkaną
Lub chłodnym wiatrem zapał ostudzi
Gdy idziesz do pracy rano

Przykra to prawda, nikt nie zaprzeczy
To trudna dla wszystkich pora
Ciężkie jak ołów chmury na niebie
Spać wszyscy idą z wieczora

Józef Jeżowski

[link widoczny dla zalogowanych]

Jeżyk

W POGODZIE DUCHA

Jak bardzo ważna pogoda ducha
Ten wie najlepiej, kto innych słucha
Tyle spraw miłych pewnie się zdarzy
Miej zatem ciągle uśmiech na twarzy

Tak wiele ludzi smętną ma minę
Któż to wytrzyma choćby godzinę
Gdy podły nastrój wszędzie w około
A kwaśna mina marszczy im czoło

Bądź zatem wesół, w dobrym nastroju
Wtedy jest łatwiej stanąć do boju
Z przeciwnościami, czy z podłym szefem
Swe argumenty przedstaw z uśmiechem

Niech życie płynie w ducha pogodzie
W słoneczne lato, w zimowym chłodzie
Wtedy ciśnienie ci nie podskoczy
Miej zawsze szczere przyjazne oczy

Warto pomyśleć czy zyskasz wiele
Gdy z groźną miną, nawet w kościele
Wznosisz swe modły do Najwyższego
Wiedz że na próżno, bądź pewien tego

Najlepiej szczerze, w pogodzie ducha
Poproś jak dziecię, On cię wysłucha
I spełni twoje tajemne prośby
Z serca płynące, ale bez groźby

Żadne warunki, żadne układy
Nie tędy droga, tu nie da rady
Z uśmiechem poproś.... Jedyny Boże
Gdy mi odmówisz, któż mi pomorze ?

Inaczej spojrzą na cię sąsiedzi
Jeśli zgrzeszyłeś, idź do spowiedzi
I wyznaj grzechy w pogodzie ducha
Bóg je odpuści, kapłan wysłucha

Jeżyk

[link widoczny dla zalogowanych]

Jeżyk

ZŁOTA POLSKA JESIEŃ

Lato odeszło, zima już bliska
W oddali widać dymy ogniska

Zamilkł skowronek, las się już złoci
Zmienił makijaż wachlarz paproci

Krzew winobluszczu cały w czerwieni
To urok złotej polskiej jesieni

Sad się wystroił w kolory miedzi
Jesień też długo tu nie usiedzi

I Wszystkich Świętych zbliża się pora
Słoneczko gaśnie wcześnie z wieczora

Gdzieś babie lato z rosy kroplami
I klucz żurawi hen, nad chmurami

Płynie po niebie w cieplejsze kraje
A stary bocian znów sam zostaje

Liczne mokradła wkrótce pod lodem
Gdzie znaleźć żabkę gdy wieje chłodem

Ruda wiewiórka wciąż się uwija
W norce zasypia padalec, żmija

Cała przyroda do snu się składa
Wszak gawron zimę już zapowiada

Józef Jeżowski

[link widoczny dla zalogowanych]

Jeżyk

PRZEMIJANIE

Zjawisko znane po krańce świata
Wszystko przemija bo biegną lata

Dziś małe dziecię, jutro już starzec
Minął październik,wkrótce znów marzec

Mała krzewinka którą przed laty
Wsadziłem w ziemię obok mej chaty

Dzisiaj już sięga gdzieś tam wysoko
I pnie się nadal hen ku obłokom

Czas ciągle w biegu częściej w galopie
Wczoraj "Pan młody"dziś już po chłopie

Takie odwieczne boskie zrządzenia
Naszego trwania, blaski i cienie

Nikt nie zatrzyma biegu wydarzeń
Nie da gwarancji spełnienia marzeń

Czy to przypadek wciąż życiem rządzi
Temu się uda, ktoś inny zbłądzi

Czy moc tajemna skryta w obłokach
Kieruje nami gdzieś tam z wysoka

Jednemu sypnie szczęścia bez miary
Od innych ciągle żąda ofiary

Nie jedną miarą Bóg czas odmierza
Jednym na długość tylko pacierza

Inny dożywa swoich stu latek
Wychowa własną gromadkę dziatek

Wszystkim pisany jest czas rozstania
Tak jest od wieków, dziejów zarania

Józef Jeżowski

[link widoczny dla zalogowanych]

Jeżyk

STARY CMENTARZ

Ile historii to miejsce kryje
Ludzkich dramatów przecież nie zliczę
Szeregi mogił porosłych trawą
Gdzie tylko z rzadka tlą się już znicze

Zabrali z sobą ból i cierpienie
I jakże trudne chwile rozstania
Zawiodły prośby, znikły nadzieje
Na nic się zdały oczekiwania

Kto dziś po latach słowem opisze
Tę różnorodność losów tu skrytą
I drogę którą przyszło im kroczyć
Od dnia narodzin przez nich przebytą

Wszystko to skrzętnie całun przykrywa
Z pożółkłych liści, zwiędłych badyli
Dzisiaj już z rzadka ktoś się tu zjawia
Świeczką zapali, głowę pochyli

Czas zrobił swoje, pamięć ulotna
"Jakieś" mogiły, obce nazwiska
Być może jeszcze te stare drzewa
Co sto lat mają, znają to wszystko

Ułomność naszej ludzkiej pamięci
Zakrywa tamte dawne wspomnienia
Jak mgła jesienna białym obłokiem
Zasnuwa wszystko całunem cienia

Tu czas nie tętni swym rytmem życia
Nie ma pośpiechu i zgiełku miasta
Są stare drzewa, są rzędy mogił
Które zielony bluszcz już porasta

Niech spokój który tutaj panuje
Dla dusz tych zmarłych będzie wytchnieniem
A płomyk znicza wsparty modlitwą
Niech będzie dla nich dziś wspomożeniem

Józef Jeżowski

[link widoczny dla zalogowanych]

Ps.

Stare cmentarze sprawiają na nas szczególne wrażenie. Spokój, cisza która tu panuje tworzy wyjątkową atmosferę, nastrój zadumy,refleksji nieuchronności przemijania. Tu w moich stronach takich starych cmentarzy jest wiele.Są to zwykle poniemieckie cmentarze które okalają tutejsze małe wiejskie kościółki Dziś pozostały z nich tylko nieliczne nagrobki, niekiedy tylko porosła mchem kamienna tablica z niemiecką inskrypcją. Ogromna ich większość uległa zdewastowaniu, rozgrabieniu.Dziś są w takim stanie jak husowski dworek,który kiedyś był najpiękniejszym obiektem Husowa, dumą naszej wioski. Dzisiaj jest problemem, niechcianym dzieckiem husowskiej parafii. Te zniszczone cmentarze są oskarżeniem i wyrazem braku kultury, poszanowania tych którzy odeszli, kimkolwiek by oni byli. Husowski cmentarz również ma (miał) swoją starą część. To ta, gdzie spoczywa patron husowskiej szkoły,Jan Rak, Oborscy, a dziś również dr. Józef Bar. Pochowana jest tam również moja babcia, (matka ojca) Nie znam jednak miejsca gdzie spoczywa. Również mój tato nie wiedział tego. Pamiętam ze starał się tego dociec, ale bezskutecznie. Tam również spoczywa moja stryjenka, Karolcia Jeżowska, Która zmarła tragicznie w młodym wieku. W latach gdy mieszkałem w Husowie, aktualną częścią pochówku była ta część cmentarza gdzie spoczywają moi rodzice, czyli idąc głównym wejściem w stronę kaplicy i dalej, po lewej stronie. Można powiedzieć że moi rodzice zajęli ostatnie dwa wolne miejsca tej części cmentarza. Grzebano tam zmarłych w latach przedwojennych, wojennych i powojennych. Tam spoczywają rodzice mojej matki i mój brat, Bronisław i inne znane mi osoby. W późniejszym czasie chowano zmarłych w części poniżej kaplicy ks. Pieli. Spoczywa tam wiele osób mi bliskich,ks. Julian Bąk, mój dobry kolega Tadziu Nosek, bliski sąsiad Emil Lichota, Walerian Hawro i wiele innych znajomych mi osób