Poezja którą lubię

Jeżyk

TAJEMNICA GRZECHU

Budzą ich upiory przeszłości.
Usta szepczą … tyle zła, tyle zła, tyle zła.
Czarna postać zbliża się bezgłośnie.
Jeszcze upragniona cisza trwa.

I nagle, ból przeszywa ciało.
Pogarda dla samego siebie.
Jak by się teraz bardzo chciało,
Być stąd daleko … choćby w niebie.

I niemy krzyk i cicha łza.
Nienawiść, wstręt na jednej szali.
Nieme pytanie … czemu ja ???
Dlaczego mi się świat zawalił ???

I skończył już, skrupułów brak.
Guzik w sutannie wciąż rozpięty.
Tą ręką zrobi krzyża znak.
Wierni pomyślą … jaki święty !!!

Obrazy z filmu Sekielskiego.
Ekran już gaśnie … cisza trwa.
Mój Boże … powiedz mi … dlaczego ?!!
W tych ludziach siedzi tyle zła ?!!!

Barańska Izabela
Nikozja 13.05.2019.

Ciekawy wiersz Izabeli, delikatny i subtelny napisany w kontekście aktualnych gorących dyskusji politycznych i kościelnych w Polsce

Jeżyk

NA DRÓG ROZSTAJACH

Na dróg rozstajach w leśnej głuszy skryty
trwa krzyż drewniany zdobiony wrotyczem,
wiele ziół polnych, kwiatów barwnych przy nim,
kto tu się uda, nie odchodzi z niczym.
...
Wszystkich wysłucha Chrystus frasobliwy,
od lat drzemiący w tym zakątku ciszy,
czy to pacholę… czy starzec nobliwy
- każdego modły On zawsze usłyszy.
...
Pewnego ranka dziewczyna spłoszona
przyszła do Niego z modlitwą na ustach,
stał zadumany , ona zalękniona,
a wiatr jej włosy pieszczotliwie muskał.
...
Chciała powierzyć swemu Bogu troski,
kwiat ofiarować , zerwany na łące,
przybiegła boso, z niedalekiej wioski,
niosąc pragnienia i serce gorące.
...
To znów wędrowiec zawitał w te progi,
pod krzyżem przysiadł wpatrzony w motyle,
prosząc Jezusa o wytrwałe nogi,
zdrowie na dalsze swego życia chwile.
...
W modlitwie siła, w nadziei i wierze,
bo Bóg przystanią najszczerszej miłości,
wysłucha wszystkich błagalnych pacierzy,
sprawia ,że spokój w płochych sercach gości.

Maria Cenar

Jeżyk

JEST COŚ TAKIEGO

Ktoś ustanowił tam na górze
I trudno nam to wytłumaczyć
Jest coś takiego w psiej naturze
Że pies nam wszystko chce wybaczyć

I głód i chłód i niewygodę
Gdy łańcuch jeszcze bardziej skrócą
I ból i strach i niepogodę
I poniewierkę gdy wyrzucą

Jest coś takiego w psiej naturze
Co ludzie często mają za nic
To wierność która trwa najdłużej
I miłość która nie zna granic

Ta miłość się nie może znużyć
Ani z latami ani z wiekiem
Ale by na nią móc zasłużyć
Trzeba po prostu być ....... człowiekiem

autor Franciszek J. Klimek

Jeżyk

Pokaż język

- Coś wam powiem kumo, ludzie tak gadają,
że teraz lekarze bardzo się zmieniają.
Jak kiedyś w młodości byłam u lekarza,
kazał się rozbierać i zawsze powtarzał:

- muszę wszystko widzieć, dotknąć i pomacać
musisz być zbadana, jak chcesz zdrowa wracać.
Teraz jestem starsza, nie ma już macania,
- pokaż babo język i koniec badania.

- A widzisz kumosiu nie ma jak człek młody,
nawet u lekarza ma pewne swobody.
Już się nie rozbieram, nie bada języka,
mówi że to wszystko, drzwi za mną zamyka.

Bronisława Piasecka

Jeżyk

Tańczy życie z tajemniczą śmiercią w parze,
Dzień się budzi, noc zapada, czas ucieka

Pozostawia niespełnionych tyle marzeń,
Szczęście znika , ustępuje łzom człowieka

Radość życia z jego smutkiem się przeplata,
W rytm zegara dni mijają bezpowrotnie

Przed oczami Bóg roztoczył piękno świata,
Zrzucił gwiazdę, byś mógł odejść w śmierć samotnie

Nie zatrzymasz tego tańca śmierci z życiem
Krok po kroku do ostatniej dojdziesz bramy

i choć chciałbyś śmierć oddalić, pragniesz skrycie,
Nie dasz rady, to jak walka z wiatrakami.

© Maria Cenar

Jeżyk

Matka Boska Zielna

Panienko nasza i Matko Zielna
sypnęłaś zbożem i ziół zapachem,
dziś zaniesiemy wiązanki Tobie.
Zboże bezpieczne, jest już pod dachem.

Czterech zbóż kłosy wiązanka tuli
i len co dzwoni w małych główeczkach,
groch i rumianek, kwiat złotej kuli,
tysiącznik i mak w makóweczkach.

Mama i tata związali razem,
zanieśli na mszę do poświęcenia,
potem zatknęli je za obrazem,
by Matce Zielnej słać dziękczynienia.

Ojciec wieczorem z harmonią chodzi,
ludzie przynieśli chleb, spore szynki,
zeszli się starsi, przybiegli młodzi
i zaczynają święcić dożynki.

Dawno już żaby usnęły w stawie,
kogut rozpoczął poranne pianie,
ludzie tańczyli boso na trawie,
pełni wdzięczności dla Ciebie Pani.

Bronisława Piasecka (Australia )

Jeżyk

SAMOTNOŚCI RYSA

Siedzi w oknie samotnie i czeka
Takich godzin spędziła niemało
Nie zobaczysz dziś nigdzie człowieka
Bo mróz chwycił , śniegiem posypało

Tak odmierza samotne godziny
W śnieżnej bieli marzną wspomnienia
Nie , nie czeka na odwiedziny
Na dzień dobry ani do widzenia

Milczą ściany , twarze z fotografii
Sercu bliskie a jednak dalekie
Wytłumaczyć dziś już nie potrafi
Jak jej tęskno za drugim człowiekiem

Czasem kocur siądzie na kolanach
I pomruczy i głowę położy
Wtedy czuje że nie jest już sama
I cichutko ją ciepły sen morzy

I są dzieci i świece i stół
A fajerka w piecu podskakuje
Świeży chlebek podzieli na pół
I dla dzieci masłem posmaruje

Obok siedzi mąż , siostra i teść
Ona patrzy na nich z rozrzewnieniem
Zaraz wszystkim nałoży jeść
A na ścianie ich cienie , ich cienie

Sen się kończy … mój Boże to sen ?!
Tylko świeca i cienie na ścianie
Dzień się kończy , następny dzień
Jak jej dłuży się to czekanie

Dzieci w mieście grosze ciułają
Siostra teraz za wielką wodą
A mąż z teściem z chmurki mrugają
Te wspomnienia na manowce wiodą

Teraz wszystko jakoś inaczej
Już samowar nie bucha parą
I fajerka wesoło nie skacze
Nawet świece smutno się palą

A za oknem mroźno i biało
Już nie skrzypi zardzewiała brama
Tylko kocur mruczy nieśmiało
Jakby mówił jej – nie jesteś sama

Barańska Izabela
03.01.2021

Jeżyk

NIE CAŁA UMRĘ

Nie cała umrę
Może zostanę
W źrenicach syna
W cieniu na ścianie

W odległym echu
Dziecinnych marzeń
W kadrach zaklętych
Czasu i zdarzeń

A imię będzie
W sercach noszone
Tych co kochali
Łzami roszone

Usiądę sobie
W śmierci ogrodzie
A dusza będzie
Już na swobodzie

Małgorzata Kurzycka

Ps.
Ten wzruszający wiersz Małgosia napisała znając swój zbliżający sie koniec życiowej wędrówki

Jeżyk

Strofy Małgosi ❤

Długo myślałam nad świata budową
I dociekałam czy jest on właściwy,
Czy jest tożsamy ze Stwórcy Osobą,
Jasny czy mroczny ? Okrutny ? Poczciwy ?

Lecz zrozumienie mechanizmów życia
Jest poza moim polem pojmowania,
A usłyszenie jego serca bicia
Przynosi przymus wiecznego czuwania.

Wiem, muszę odejść tak jak każdy człowiek
W byt nowy, lepszy, choćby się nie chciało,
Z nadzieją wielką spod przymkniętych powiek
Patrzę na życie choć mam go tak mało.

Natłok doświadczeń co we mnie ukryte
To wielki kamień, który muszę nosić
I choć wspomnienia często mam rozmyte,
Wielu skrzywdzonych trzeba mi przeprosić.

Małgorzata Kurzycka

Jeżyk

CUD GOSPODARCZY
Panie panowie żartów wystarczy
Stał się nad Wisłą cud gospodarczy !
Już nie wpierdziela nikt ośmiorniczek
Nikt od nikogo nie chce pożyczek

Każdy zamożny i ustawiony
W złocie i futrach chadzają żony
A w pięknych brykach mężowie siedzą
W restauracjach piją i jedzą

Emeryt leży na plaży w Bali
Bo mu podwyżkę następną dali
Dzieci do szkoły nie uczęszczają
Bo guwernantki prywatne mają

Cieszą się chłopi i podatnicy
Niemiec z zazdrości leży i kwiczy
Leży Bruksela i Europa
Bo potężnego dostała kopa !

Bo na ich euro Polak dziś pluje
I nad wszystkimi teraz góruje
Ulicą płynie czyściutkie złoto
To zapobiega wszelkim kłopotom

Lekarze mają tak duże płace
Że forsę pchają gdzie ? … w materace
Nauczyciele to już nie wiedzą
Czy na tej forsie leżą czy siedzą ?

Linie lotnicze robotę mają
Bo z zagranicy wszyscy wracają
Bourbon jest w kranach, to zamiast wody
I elektryczne są samochody

Każdy szczęśliwy i wykształcony
Samochód, basen, dom wymarzony
Glapiński jeszcze jest na ekranie
Mi sen przerywa własne chrapanie

Z telewizora głos jeszcze charczy
Cud gospodarczy, cud gospodarczy !
I coraz szerzej oczy otwieram
I myślę sobie … jasna cholera

To wszystko chyba przez to chrapanie
Coś mi umknęło Panie Adamie
Bilet bukuję teraz, po nocy
Cud chcę zobaczyć na własne oczy !

I zapierdzielam z jedną walizką
Przecież na miejscu dostanę wszystko
A tam na miejscu druty, zasieki
Gdzie leży prawda ludzie, człowieki ?!!

Autor – Barańska Izabela
06.10.2021
zdj/net

Jeżyk

Moja modlitwa

Dzięki Ci Panie, że mnie pokochałeś,
Dzięki za dane talenty obficie,
Dzięki za rękę, którą podawałeś,
Gdy zagrożone było moje życie.
Z miłością wznoszę do Ciebie wołanie:
Dzięki Ci Panie!

Czekałeś na mnie lat czterdzieści prawie,
Aż wyjdę na świat jak ślepiec z ukrycia,
Błędy i grzechy młodości naprawię
I na godnego wrócę drogę życia.
Z pokorą wznoszę do Ciebie wołanie:
Dzięki Ci Panie!

Zawsze Twój Anioł stał tuż przy mnie blisko,
Wskazywał drogę, a ja półświadomie
Szedłem już śmiało ku prawdy ognisku,
Wiedząc, że do mnie Ty wyciągasz dłonie.
I z wiarą wznoszę do Ciebie wołanie:
Dzięki Ci Panie!

Idę, trosk wiele zanosząc do nieba:
O moją rodzinę, przyjaciół i kraj
Wspomóż ich, podaj im rękę, gdy trzeba.
Ochraniaj od wojen i pokój im daj!
Z nadzieją wznoszę do Ciebie wołanie:
Dzięki Ci Panie!

Jan Buczkowski

Jeżyk

Czyściec

Gdy księgę życia twego Bóg zamyka,
To chwytasz chwilę nadziei ostatnią.
Nie dbasz o zimno, co ciało przenika
I bronisz umysł przed splątania matnią.

Przed tobą przecież jeszcze zadań tyle
Nierozwiązanych, czasem niezaczętych -
I na to wszystko masz tę jedną chwilę,
Jeżeli zdążysz, znajdziesz się wśród świętych.

Z zapomnianego mózgu zakamarka
Wyciągasz wzory, by je zastosować
I obserwujesz wskazówki zegarka,
I gorączkowo próbujesz rachować..
.
Chcesz na raz wszystkie rozwiązać zadania -
Twój czas się kończy, więc musisz się śpieszyć!
I wciąż nie możesz znaleźć rozwiązania,
Aby nieszczęsną swą duszę pocieszyć
.
Teraz za późno - jakiś głos zawoła -
Żeby nadrobić wszystkie zaniechania.
Był czas i była długa życia szkoła,
Brakło ci chęci i woli działania.
..
Twój czas się skończył, nie jesteś spełniony,
Bo rozproszyłeś dane ci talenty.
Będziesz się błąkać wśród dusz zagubionych...
Czy znajdziesz w końcu swe miejsce wśród świętych...?

Jan Buczkowski