PIEŚNI POGRZEBOWE

Jeżyk

Życie nie zawsze dostarcza chwil pełnych radości, uroku. Bywają i te, z którymi trudno się nam pogodzić, które wprawiają nas w rozpacz i żal. To pożegnania osób nam bliskich, kochanych i niezastąpionych, czy też osób z bliskiego otoczenia, niekiedy powszechnie znanych i szanowanych. Przy takich okazjach w ich ostatniej drodze śpiewano w Husowie i nie tylko, pieśni na pożegnanie :

Już opuściłeś tę łez dolinę
Droga przed Tobą jeszcze daleka
Duch Twój opuścił ziemska krainę
Innego szczęścia wieczność Cię czeka

I spokój błogi już
Okrywa lica Twe
Rozgłośny dzwonów jęk
Do snu kołysze Cię

I popłynie z ziemi tej
Ku niebu dusza Twa
Do Pana, który jej
Nagrodę wieczną da

Ps.
Proste słowa a tak bardzo trafne, dopisujące dalszą część naszego istnienia już w innej formie i rzeczywistości

Jeżyk

I druga pieśń pogrzebowa śpiewana (kiedyś ) na pożegnanie zmarłych w starym kościele . Pieśni pogrzebowych jest wiele, jednak ograniczę się do tych tekstów które znane i śpiewane były w husowskim środowisku

W MOGILE CIEMNEJ

W mogile ciemnej śpij na wieki
A nam Cię trzeba żegnać dziś łzą
Bo uleciałeś w kraj daleki
Za Tobą bracia modły swe ślą

Na krótki czas ach, żegnaj nam
Bo i nas Bóg powoła też tam
Na krótki czas ach żegnaj nam
Bo i nas Bóg powoła też tam!

Przed boski tron ślemy modły za Tobą
Wieczny pokój niech Ci Bóg da
A że okryłeś nam serca żałobą
Świadczy o tym łza ach ta łza.

Jeżyk

W starej książeczce do nabożeństwa moich rodziców a może i dziadków, znalazłem kolejną pieśń pogrzebowa którą śpiewano w husowskim kościele w czasie pogrzebu lub w drodze na cmentarz. Nie zapamiętałem dokładnie jej słów i w tym pomogła mi właśnie ta książeczka wydana w roku1912 w Nowym Sączu nakładem i drukiem Romana Pisza ( wydanie 14)

[link widoczny dla zalogowanych]

Książeczka ma twarde okładki z tłoczonym wizerunkiem obrazu Matki Boskiej z Kalwarii. Okładki są otoczone obwódką z miedzianej blachy i zabezpieczone zamkiem. Książeczka nosi tytuł : "ZABAWA DUSZY" a w niej "Wybór nabożeństw i pieśni na cześć Trójcy Przenajświętszej, Maryi Panny i Świętych Pańskich.

PIEŚŃ

Zmarły człowiecze z tobą się żegnamy
Przyjmij dar smutny który ci składamy
Trochę na grób twój porzuconej gliny
Od twych przyjaciół, sąsiadów rodziny

Powracasz w ziemię co matką twą była
Teraz cię strawi, nie dawno żywiła
Tak droga każda którą nas świat wodzi
Na ten ubity gościniec wychodzi

Nie długo bracie (siostro) z tobą się ujrzymy
Jużeś tam doszedł, my jeszcze idziemy
Trzeba ci było odpocząć po biegu
Ty wstaniesz, boś tu tylko na noclegu

Boże, ten zmarły w domu Twym przebywał
U stołu Twego jadał, Ciebie wzywał
Na Twej litości polegał bezpieczny
Daj duszy jego odpoczynek wieczny

Jeżyk

Któż by przypuszczał że "Pieśni pogrzebowe " znajdą wśród husowian tak duże zainteresowanie Wesoly

Trzy wątki i 1150 odwiedzin Wesoly

Skoro tak, dodam kolejną pieśń pogrzebową z liczącej 107 lat książeczki do nabożeństwa moich rodziców.

PIEŚŃ

Już idę do grobu smutnego, ciemnego
Będę tam spoczywał aż do dnia sądnego
Gdzie możni królowie swe kości składają
Książęta, panowie w proch się obracają

W tą podróż odchodzę nie biorąc nic z sobą
W postaci okrytej śmiertelną żałobą
Tylko cztery deski, z siedmiu łokci szata
To cała zasługa mizernego świata

Już słońce i księżyc świecić mi przestają
Robactwo, zgnilizna, te przy mnie zostają
Gdzie mądry Salomon podział się z mądrością
Krezus i Aswerus z złotą wspaniałością

Gdzie Samson tak silny, gdzie mężna Judyta
Gdzie sławny Herkules ? niech się kto chce spyta
W jaskinię podziemną śmierć wszystkich pokryła
Toć samo dziś ze mną nędznym uczyniła

Już od was odchodzę i żegnam się z wami
Z tobą ojcze, matko, z braćmi i siostrami
Żegnam się córkami, synami także pasierbami
I z moją familią i z przyjaciołami

Żegnam się i z tobą małżonko kochana
Dziękuję żeś była w mym sercu wybrana
Ja cię tu zostawiam Boskiej Opatrzności
A sam już odchodzę do strasznej wieczności

Ja od was odchodzę, wy zdrowi zostajcie
A o mojej duszy nie zapominajcie
Łaskawym sąsiadom dziękuję stokrotnie
Żeście na mój pogrzeb przybyli ochotnie

Niech wam Bóg zapłaci zdrowiem i fortuną
Nagrodzi i wspiera niebiańską koroną
Otrzyjcie łzy z oczu. odsuńcie żałości
Życzcie mi pokoju, niebiańskiej światłości

Jeżyk

I ostatnia już pieśń z starej książeczki do nabożeństwa moich rodziców. Pieśń ta nie była znana i śpiewana w husowskim środowisku. Powstała zapewne w minionych stuleciach o czym świadczy treść, styl i dawne, archaiczne dziś słownictwo:

Pieśń

Żegnam cię mój świecie wesoły
Już idę w śmiertelne popioły
Rwie się życia przędza
Czas mnie w grób zapędza

Żegnam was rodzice kochani
Znajomi, krewni i poddani
Za łaski dziękuję
Z opieki kwituję

Żegnam was mili przyjaciele
Mnie pod głaz czas grobowy ściele
Już śmiertelne oczy
Sen wieczny mi mroczy

Żegnam was królowie, książęta
Cieszcie się w swym szczęściu panięta
Już służyć nie mogę
Wybieram się w drogę

Żegnam was, mitry i korony
Czekajcie swych rządców trony
Ja w progi grobowe
Zniżyć muszę głowę

Żegnam was pozostali słudzy
Tak moi jako też i drudzy
Idę w śmierci ślady
Bez waszej porady

Żegnam was przepyszne pokoje
Już w wasze nie wnijdę podwoje
Już czas mej żałobie
Dał gabinet w grobie

Żegnam was pozostałe stroje
Już o was bynajmniej nie stoję
Mol będzie posłaniem
Robak kołdrą stanie

Żegnam was wszystkie elementa
Żywioły, powietrze, ptaszęta
Już was nie zobaczę
W loch grobowy skaczę

Żegnam was niebieskie planety
Do swojej dążyć muszę mety
Innym przyświecajcie
Mnie dokonać dajcie

Żegnam was najmilsze zabawy
Wewnętrzne, powierzchowne sprawy
Już nie wolno będzie
Jeść, pić, na urzędzie

Żegnam was godziny cukrowe
Momenta i dni kanarowe
Już zegar dochodzi, indeks nie zawodzi
Do wiecznego spania śmierć dusze wygania.